အပြာစာအုပ်

ညှာစရာမလိုပါဘူး သဘောကျရင်ပြီးတာပါပဲ မောင်ရယ်

ထွန်းမြိုင် ကျ နော် နဲ့ လုပ်ဖေါ် ကိုင်ဖက် အရင်း နှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ။ ကျနော် ဆည်မြောင်းမှာ အလုပ် ဝင်တော့ ပစ္စည်းထိန်း ဌာနမှာ အတူတူ ကျနော် တို့ မြို့က

အပြာစာအုပ်, အပိုင်း ၂

စားရမယ့် ဓါတ်စာ (အပိုင်း ၂ ဇာတ်သိမ်း)

ထွန်းရီက ပြောပြောဆိုဆို မျှစ်စည်းကိုမပြီး ပခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ မျှစ်စည်းက အတော် လေးနင့်သည်။ ရှေ့ လေးငါးလမ်းခန့် ရောက်နေသော အေးမူကို လှမ်းခေါ်လိုက်ရာ နောက်လှည့်ကြည့်ပြီး “……ဘာလဲ့ဟဲ့…..ဘာဖြစ်လို့တုန်း….” အေးမူက ပြူးတူးပြာတာနှင့် မေးလိုက်သည်။ “….. အော်…..

အပြာစာအုပ်

နှစ်ဆတိုးပြီး အပေးကြမ်းလိုက်တော့မယ်ကွယ်

မနေ့ ညက တစ်ညလုံး လိုလို ဖောင်စီး လက်ဖွဲ့ ကိစ္စ ပြီးမြောက် ရေး အတွက် မကြည်ရှိန် နှင့် ကာမ ဆက်ဆံခြင်း အလုပ်ကို ပြုလုပ် ခဲ့ရာ မိုးလင်း ခါနီးမှ ကိစ္စ

အပြာစာအုပ်

ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်

မေစိမ်း သည် ညီမ အငယ် ဆုံး မေညို က သူ့ ယောကျ်ား ဦးဆန်နီ ကြီးက ပန်းသေ နေတာ မို့ သူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ ဆိုပြီး ညည်းပြခဲ့ဘူးသလို ညီမ

အပြာစာအုပ်

အရမ်းကို အားသန်လွန်းကြပါလားနော်

ကျွန်တော်  (၁၀) တန်း နှစ် ရောက် တော့ အိမ်က စီးပွားရေး မကောင်း တာနဲ့ နယ်က အိမ်ကိုရောင်းပြီး ရန်ကုန် ကို မိသားစုလိုက် တက်လာ ခဲ့ကြတယ် ။ ရန်ကုန် ကဆင်ခြေဖုံး

အပြာစာအုပ်

ကျားသနားမှ နွားချမ်းသာမည်

မီးဇာ စိတ်က အပြောင်းအလဲ မြန်လွန်းလှသည်။ ကိုစစ်အောင်နှင့် အိမ်နီးပါးချင်း ဖြစ်သော်လည်း မီးဇာ ခေါ်ချင်မှခေါ်သည်။ ပြောချင်မှလည်း ပြောသည်။ သို့သော် နောင်လတ် နှင့် ပတ်သက်လာသောအခါ ကိုစစ်အောင်ရဲ့ မိတ္တူကူးစက်ဆိုင်သို့ မကူးချင်ပဲလဲ ကူးလျက်၊ မသွားချင်ပဲလဲ

Scroll to Top