လွင်မာ ရှစ်တန်းအောင် တော့ ရွာမှ က အထက်တန်း ကျောင်း မရှိလေ တော့ မြို့ က ဒေါ်လေးက သူ့ အိမ် က နေ ကျောင်းဆက် တက်ဘို့ ခေါ်ထား သည် […]

ငါ သိပ် အထီးကျန် တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့် နေတယ်။ “နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။

ထွန်းမြိုင် ကျ နော် နဲ့ လုပ်ဖေါ် ကိုင်ဖက် အရင်း နှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ။ ကျနော် ဆည်မြောင်းမှာ အလုပ် ဝင်တော့ ပစ္စည်းထိန်း ဌာနမှာ အတူတူ ကျနော် တို့ မြို့က

ထပ်သွင်း ပေးဦး “ ရပြီလား ”  “ ထပ်သွင်း ပေးဦး ”   “ဒီလောက် ဆိုရင်ကော ”  “ ထပ်သွင်း ပေးဦး ”  “ ရော့ ”  “

ကျွန်တော် ဆေးရုံ က အိမ် အပြန် လမ်းမှာ ကျွန်တော် ရင်ထဲမှာ ပျော်ရွှင်ခြင်း တွေ ပြည့်နှက် နေသည် ဘာကြောင့် ဆို ကျွန်တော် အလုပ်ထဲ တွင် ထိခိုက်မှု ဖြစ်ပြီး ဆေးရုံ

ကျွန်မ နာမည်က  မေဣနြေ္ဒအောင်  . .  ကျွန်မ က တစ်ဦးတည်း သော သမီး ဆို တော့အိမ်ကလဲ အရမ်း ချစ်ကြတာလေ  . . ငယ်ငယ် တည်း က ပတ်ဝန်းကျင်

တော်တော့ ဟာ . .  ဆက် မပြောနဲ့ တော့ . .   ငါဒီကောင့် အကြောင်း မကြားချင်တော့ဘူး.. အစ်မကလဲဗျာ.. ချစ်တုံးကတော့ ချစ်လိုက်တာတုန်လို့… အခုမှဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ.. နင်မသိဘူး..ဝေဖုန်း..နင်မသိတာတွေအများကြီး..ငါသူ့ကို ဆက်သည်းမခံနိုင်တာတွေအများကြီးရယ် ဟုတ်လား.. ဒါဆိုလဲဗျာ..

အကိတ် ကြီး ကိတ်တာ မှ ကောက်ချိတ် နေတာပဲ သူမ တင်ကြီး ပိုင်ရှင် ။  သူမ နာမည် က စန္ဒီတဲ့ ။ အသက် က   (၃ဝ) ကျော် လောက်ပီ