ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထောက်သက် က (၆) နှစ် ။ ကလေး မရှိဘူး။ မယူတာ ဆိုပါတော့ဗျာ။ ကလေးလည်း မမွေးဘူး။ မျော့လည်းပါတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်မိန်းမစောက်ဖုတ်က ဘယ်ချိန်လိုးလိုး အသစ်တိုင်းပဲဗျ။ နေ့တိုင်း နီးပါး လိုးဖြစ်တယ်။ လိုးတိုင်းလည်း […]
သမီးလေး အရွယ် ရောက်လာ တော့ မကေသီ တစ်ယောက် စိတ်တွေ ပူလာ ရပြီ ။ ခုခေတ် ကလေး တွေ က ကဲ မှ ကဲ ဆက်စ် ကိစ္စကို ထမင်းစား
နိုင်ထူး တက္ကသိုလ် စတက် တော့ သူမနှင့် စပြီး ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ သူမရဲ့ နာမည်က နှင်းပွင့်။ နာမည်နဲ့ မလိုက်အောင် အသားက ညိုသည်။ မချောပေမယ့် လှသည်။ လူပျိုခြေတက်လေး ဖြစ်သည့် နိုင်ထူး တစ်ယောက်
ဦးမောင် ဆုံးသွား ပြီ ဆိုသော သတင်းအား သူကြားကြားချင်းမယုံနိုင်သေးပေ။ သူနယ်သို့ ဦးကောင်း စေလွှတ်သော အလုပ်ကိစ္စဖြင့် သွားရောက်နေချိန်တွင် ဦးမောင်သူ၏ အိမ်တွင်မူးလဲပြီး ဆုံးပါးသွားပြီ ဆိုသော သတင်းကို ဖုန်းဆက်ပြောသဖြင့် သိရှိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဦးမောင်ဆုံးပြီ
လွန် ခဲ့ တဲ့ ဆယ့်ငါးနှစ်လောက် က ပေါ့ ။ အမျိုး တွေ ရှိတဲ့ မိထ္တီလာကို သွားဖို့ ကျနော် ကားဂိတ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ကားဂိတ် ရောက်တော့ လက်မှတ် ဖြတ်ပြီး ယဉ်ရပ်နား
သီတာပြုံး က မိုင်မိုင် ၏ အဒေါ် ဖြစ် သည် ။ သီတာပြုံး ကို မိုင်မိုင်ဖခင် ၏ ညီမက မွေးခဲ့ တာ ဖြစ်သည် ။ မိုင်မိုင် ၏ မိဘများ
ကျော်ထက် တစ်ယောက် သူဇာ နဲ့ ခိုင်သူ ညီမ နှစ်ယောက် အလာကို ကျောင်း စာကြည့်တိုက် အရှေ့ မှ စောင့်နေ သည် ။ ကျော်ထက် သည် ထို ညီမ နှစ်ယောက်
မိန်းမ က အရမ်းရှက်တတ် သည် ။ အ တို အကျပ်တွေ ဘယ်တော့မှ မဝတ်။ ဒါပေမယ့် လိင်စိတ် ပြင်းသည်။ နမ်းရင် ကိုယ့်လျှာကို နာတဲ့အထိ စုပ်နေ ကိုက်နေကျ။ တစ်ရက် အပြင်မထွက်ခင်
လည်ပင်း မှာ ရှုပ်ယှက် ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံး တွေ စားပွဲပေါ် ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်း နီကို တစ်ရှုး နဲ့ ပွတ်သုတ် ပစ်တယ် ။ ခုံပေါ် ထိုင်ချရင်း