အပြာစာအုပ်

ကြမ်းပစ်လိုက်စမ်းပါ ကျွန်မကကျွမ်းကျင်နေပါပြီရှင့်

ကျွန်မ နာမည် က ရတီဖူး ။ အသက် က တော့  (၃၈) နှစ် ထဲ ကို ရောက်နေ ပြီ ။ အဖေကဗမာ အမေက တရုတ်ဆိုတော့ အသားကတော့ဖြူဖွေးနေတာပဲ။ မျက်နှာလေးကတော့

အပြာစာအုပ်

လက်ခလယ်အစွမ်း ကောင်းကောင်းသိပါပြီ မောင်ရယ်

ကျွ န်တော့် ဘဝ ရဲ့ ပထမဦးဆုံး လူပျိုရည် ကိုစုပ်ယူ သောက်သုံးခွင့်ရလိုက် တဲ့ ကံထူး တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ကပညာတတ် အင်ဂျင်နီယာ မမ တစ်ယောက်ပေါ့ အသက် က ၃၄ နှစ်

အပြာစာအုပ်

အထိတွေ့အဝင်အထွက်က ထင်မထားမိအောင်ကို လန်းလွန်းတဲ့မမရယ်

အငယ်လေး အိမ်မှာ ရှိလား ဟေ့ အန်တီတို့ အိမ်ခဏ လာခဲ့ပါဦးကွယ် ရှိတယ် အန်တီအေး လာပီ လာပီ ခြေရင်း အိမ်မှ အန်တီအေး ခေါ်သံကြောင့် ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို အသာ ချထားရင်း အသံပြန်

အပြာစာအုပ်

ဆန်းပြားလွန်းတဲ့ အတွေ့ကြုံကြီးတွေက ရင်ခုန်လိုက်တာရှင်

“ လင်း လဲ့” ဆို လျှင် အ . ထ . က(၅) တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့က စာတော်ရုံသာမက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ကျောင်းမှာဘာဖွင့်ပွဲအခမ်းအနား ဘဲရှိရှိ လင်းလဲ့က ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံရသည်

အပြာစာအုပ်

တစ်ယောက်ထဲနဲ့ မဝနိုင်သေးဘူးရှင်

ထားထား သူမ လုပ်ချင် တာတွေ အားလုံး လုပ်ခဲ့ ပေမဲ့ နေစိုးဝေ ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့  ငြိနေ တယ် ဆိုတဲ့ သတင်းလဲ ရရော မခံချိ မခံသာ ဖြစ်ပြီး နေစိုးဝေ ကို

အပြာစာအုပ်

အကြိုက်တမျိုး

တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစား အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့

အပြာစာအုပ်

ရာဂလောင်စာနဲ့ တဏှာမီး (အပိုင်း ၂)

မာက ကိုယ်ကို မှောက်ရက်လေး အိပ်နေရင်းက ခေါင်းကို ပြတင်းပေါက်ဘက်လှည့်ထားလို့ အခန်းဝကို မမြင်ရပေမဲ့လည်း အခန်းထဲကို သူဝင်လာတယ်ဆိုတာကို သိနေတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကုတင်မှမရှိတာ။ အကုန်လုံးက ကြမ်းပေါ်မှာ ဖျာခင်းပြီး အိပ်ကြတာလေ။ မာ့ ရင်တွေခုန်လိုက်တာ အကျယ်ကြီးလိုပဲ။

Scroll to Top