သူ ဆိုတာ က မောင်မောင်ဦးပါ။ သူတို့ ဆိုတာက မောင်မောင်ဦးနဲ့ သိင်္ဂီမော်တို့လင်မယား။ ကျွန်မကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း။ နေရာကမြန်မာရိုးရာ သင်္ကြန်ပွဲကျင်းပနေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံပြင်ပက တစ်နေရာ။ ဒီကိုလာရင်း မောင်မောင်ဦးနဲ့ စုံမိတယ်။ သူတို့လင်မယားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ ခြောက်လလောက်ရှိပြီ။ […]
နောက် ရက် မှာ ဗဟို တရားရုံး မှာ လက်မှတ် ထိုးပါတယ် ။ မနက်ပိုင်း မိန်းက လေး တစ်ယောက် အတွက် မင်္ဂလာ ဆောင် တဲ့ နေ့ဟာ ဘဝ တစ်သက်
ကျမတို့ မိသားစု နေတာက ပဲခူးမြို့နယ် ထဲ က ကျဉ်ဆုံ ကြီးရွာမှာပါ .. ။ ကျေးရွာ ဆိုပေမယ့် ရွာကြီး ဖြစ်ပြီး အဝေးပြေး လမ်းမကြီး ဘေးမှာလည်းရှိ နေလေ တော့အတော် စည်ကားပြီး
အောင်ကိုနိုင် နှင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူ တို့၏ ဝတ်လစ် စလစ် ခန္ဒာကိုယ် နှစ်ခုသည် သိမ့်သိမ့် တုန်၍သွား၏ ။ သူတို့ နှစ်ဦး သည် တယောက်ကို တယောက် သိမ်းကြုံး ကာ တင်းကြပ် စွာဖြင့်
အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရ လား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ”
အ …. အား…သိပ်နာ နေလား…. အင်း….ဟင်း.. မနေ့ညကမှစပြီး ခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခု ဒုတိယည ရောက်လာပေမယ့်…လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ်လေ…. ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ….ဖြေးဖြေးလုပ်….နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့…. အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏ လေသံလေးက အိမ်ထောင်ဦး
” ဒေါက် ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။” မမ … မင်္ဂလာပါ
ငိုက်မြည်း လာ သော မျက်လုံး များက မည်သို့ မျှ ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ပဲ သဲသဲ တစ်ယောက် ကုတင် ပေါ်တွင် အိပ် တဝက် နိုးတစ်ဝက် ဖြစ်နေ ပါတော့သည် ။ ည
အသား စိုင်ချင်း အား ပါပါ ရိုက်သံ က တိတ်ဆိတ် သည့် ည ထဲ စည်းချက် မှန်မှန် ထွက်ပေါ် နေသည် ။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ် ထောင်းချိန်