နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းလွန်းတယ်ကွာ
ရှပ် အင်္ကျီ လက်တို ပွပွနဲ့ ထမီ လေး ဝတ်ပြီး အပျို လုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကျဲ နဲ့ ကျနော့် အိမ်ထဲ ခြေဆောင့် ပြီး ဝင်လာ ပါတယ် ။ […]
ရှပ် အင်္ကျီ လက်တို ပွပွနဲ့ ထမီ လေး ဝတ်ပြီး အပျို လုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကျဲ နဲ့ ကျနော့် အိမ်ထဲ ခြေဆောင့် ပြီး ဝင်လာ ပါတယ် ။ […]
မြင်လိုက် ရတဲ့ မြင်ကွင်း ကြောင့် ကျနော် အံ့သြတုန်လှုပ်သွားခဲ့ရတယ်။ရုံးက AEမွေးနေ့မို့ ရုံးသူရုံးသားတွေ နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးရင် ကျနော့်က ဘီယာအမူးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းလင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ လီးက မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ ပေါင်တွေဖြဲပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ထိုင်နေတာ အရပ်ထဲက
တကယ် တော့ ကျမ ဘဝ ဟာ တခုလပ် အပျို ဆိုရင် လက်ခံ မလား ရှာမှ ရှားပဲ သူများ တွေက လက်ရှိမှာ အပျို ဆိုပေမယ့် အိုနေတာ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး
ရွှေရည်လဲ့ သည် ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ဆွပေးရင်းက ပိုပြီး စိတ်တွေကြွတက်လာရလေသည်။ “လဲ့..ဇော့်..လီးကြီးကို ကြိုက်လားဟင်..” “လဲ့…မရှက်စတမ်းပြောရရင် လဲ့လေ ဇော့်လီးကြီးကိုဘဲ ကြိုက်နေပြီသိလား။လဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ မချောင်ဘူး။ပြီးတော့ သိပ်အားရပါးရ ရှိတယ်ကွယ် နောက်ပြီး အရှည်လဲ ပိုတယ်သိလား။ဒီလို
သူ ဆိုတာ က မောင်မောင်ဦးပါ။ သူတို့ ဆိုတာက မောင်မောင်ဦးနဲ့ သိင်္ဂီမော်တို့လင်မယား။ ကျွန်မကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း။ နေရာကမြန်မာရိုးရာ သင်္ကြန်ပွဲကျင်းပနေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံပြင်ပက တစ်နေရာ။ ဒီကိုလာရင်း မောင်မောင်ဦးနဲ့ စုံမိတယ်။ သူတို့လင်မယားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ ခြောက်လလောက်ရှိပြီ။
တ နေ့ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်လာ တော့ ညီဇော်တို့ လင်မယာ အိမ်ရောက် နေသည် ။ ညီဇော် က ပြုံးလျက် “ ကိုကောင်းမြတ် ကျွန် တော် မိန်းမ မှာ ကိုယ်ဝန်
၁၉၃၃ ခုနှစ် ၏ အေးမြသော ဆောင်းည တွင် ဖြစ်ပါသည်။ မီးလင်းဖိုမှ လွန့်လူးသောမီးရောင်သည် ဖြာကျလျက် ရှိနေ သည် ။ (၁၈) နှစ် သမီးလေး ထွေးငယ် သည် ခိုက်ခိုက်တုန် လျက်ရှိသည်။
ကျွန် တော့် စိတ် တွေ လုံးဝ ရှုပ်ထွေး နေခဲ့တယ် ဘာလို့ ဆို ကျွန်တော် အရမ်း ချစ်တဲ့ ကျွန် တော့် မိန်းမက ကျွန်တော့် ကို စကားမပြော တာ နှစ်ပတ်
မိုက်ကယ်က အဝတ်အစားအကုန် မချွတ်တဲ့ မိန်းကလေးကို ဆက်ဆံရတာကို နှစ်သက်တယ်နဲ့တူတယ်။ မိုက်ကယ်ကတော့ ဘောင်းဘီရှည်ကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ခံအင်္ကျီ နဲ့ ဘောင်းဘီကိုတော့ ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ နှင်းလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ကုန်းပြီးချွတ်တုန်း မိုက်ကယ်က နောက်ကနေ ခါးကို လှမ်းဖိလိုက်တယ်။