အပြာစာအုပ်

အရမ်းအံ့ဩသွားစေမယ့်ပုံစံတွေနဲ့ အလိုလိုက်ခဲ့ပါတယ် ကိုကိုရယ်

ခပ် ချိူ ချို ဝိုင် တစ်ခွက် ကို တမြေ့မြေ့ သောက်ရင်း အတိတ် အကြောင်း ကို စဉ်းစား မိတိုင်း သေမတတ် နာကျင် ရတယ် ။  စုမာယာ ခပ်တိုးတိုး ခေါ်သံက […]

အပြာစာအုပ်

ရင်တခုလုံးကို သွက်သွက်ခါသွားရတဲ့အထိ တော်လွန်းသူလေးရယ်

တင်ဌေးနွယ် အိမ်ပြန် ရောက် တော့ အိမ်ရှေ့  ဧည့်ခန်း ထဲတွင် ဧည့်သည် များ စည်စည် ကားကား ဖြစ်နေ သည်ကို သတိထား မိလိုက်သည်  ။  ဖိနပ် ချွတ်တွင် ဖိနပ် လေး

အပြာစာအုပ်

ချိုမြိန်လွန်းတဲ့ အစွမ်းတွေနဲ့ အင်အားပြည့်လွန်းတဲ့ ကိုကြီးရယ်

တိုက် ခန်း တံခါး ဝကို ရောက် တော့ ဖွင့်လျှက် မို့ ကြည့်လိုက် သည် ။ မိန်းမ ဖိနပ် တစ်ရံ တွေ့တာ နဲ့ ဧည့်သည် ရောက်နေ တယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်း

အပြာစာအုပ်

ဒီလောက်လေးတွေနဲ့တော့ တက်မလာကြနဲ့ရှင့်

ပက်လက် အိပ်နေ သော ညိုမောင် ၏ ရင်ဘတ် ပေါ်သို့ လေးငယ် က ပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ နုညက်သောအထိအတွေ့နှင့်မွှေးပျံ့သောရနံ့တွေကြောင့် ညိုမောင်နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။ ““ဟင်……လေးငယ်…”” ညိုမောင်အံ့သြသွားသည်။ ““အစ်ကိုနိုးလာပြီလား…”” ““အင်း….လာ အိမ်ရှေ့သွားရအောင်….”” ညိုမောင်က

အပြာစာအုပ်

ဒါမျိုးကအချိန်ကြာလေ ပိုကောင်းလေဆိုတာမသိဘူးလားရှင့်

ဖေဖေနဲ့ မေမေ သမီးတို့ကိုထားခဲ့ပြီလား။ ဟီး..မမ မေမေတို့ကိုခေါ်ပါဦး။ မေမေ ဖေဖေ ထပါဦး သားတို့ကို ကျောင်းလိုက်မပို့တော့ဘူးလား။ ဒေါ်စန်းတင်မှာ မိမိ၏တူမနဲ့တူနှစ်ယောက်ကို ဖက်ထားရင်း ညီမလေးရေ၊ မောင်လေး အဖြစ်ဆိုးလှချည်လား။ ညီမလေးတို့ရဲ့ နင်တို့သားသမီးတွေကို ဒီအတိုင်းထားသွားတော့မှာလား။ ရပါတယ်

အပြာစာအုပ်

စိတ်ရှိအတိုင်း အကြိုက်သာဆွဲလိုက်ပါတော့ ကိုကိုရယ်

ဟဲ့  မိုးဇာ    နင် က ပစ္စည်း တွေ မသိမ်း ပဲနဲ့ အပြင် ထွက်ဦး မလို့ လား   သွားခါ နီးမှ ဟိုဟာ ကျန်ခဲ့ ဒီဟာ ကျန်ခဲ့ ဖြစ်ဦး

Scroll to Top