အပြာစာအုပ်

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်တွေတက်လာပါပြီနော်

မိုးဟိန်း ကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေး လာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇနနောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့်လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကိုစိတ်ကုန်ပြီး အရင်ထဲကကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့်မူဆယ်ဘက်ကိုလိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်ကခြံတစ်ခြံမှာအတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလဲ

အပြာစာအုပ်

တကိုယ်လုံးသာပစ်ဝင်လိုက်ပါတော့ မောင်ရယ်

မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်မိသည်နှင့်ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သွား မိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့်မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။ ‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’ ‘’ ဟုတ်ကဲ့ — တက်ပါ ’’ ကားတံခါးကိုဖ ွင့် ပေးပြီး

အပြာစာအုပ်

ထိတွေ့မှုတိုင်း အရသာရှိလိုက်တာမောင်ရယ်

မြမြက မောင်အေးနှင့်အိမ်နီးချင်း။သို့သော်ဘဝတွေမှာမိုးနဲ့မြေပမာကွာခြား၏။မြမြ တို့က ချမ်းသာသည်။ ယောက်ျားကဆန်ကုန်သည်။ကား ၂စီးရှိသည်။ရွှေပေါင် ငွေတိုးလည်း ပေးသည်။မောင်အေးတို့ကလင် မယား၂ ယောက်လုံးအလုပ်သမား။ မိန်းမက ဆေးလိပ်လိပ်။ မောင်အေး ကျဖမ်းသမား။ကားနောက်လိုက်သည်။လက်သမားလည်း မ တောက် တ ခေါက်။ထိုနေ့က မိုးက အ

အပြာစာအုပ်

ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ နဲ့ ထူးကဲတဲ့အရသာလေးပါလား မရယ်

မ  အဝတ် တွေ လဲလိုက် ပါလားဟင်   ခေါင်းကိုက် နေတယ်ဆို  ”  “ အင်း   မောင်  အပြင် ခဏ ထွက်ပေးနော်  ”  “ နောက်ဖေး မှာ သံပုရာသီး ရှိလား 

အပြာစာအုပ်

ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ သူကျေနပ်ရင်ပြီးတာပါပဲရှင်

ကျမ အပျို ဖြစ်ပေ မယ့် အပျို ဖော် မဝင်သေး ။ ရှုပ်သွားလား မသိဘူး။ အသက်က ၁၈ နှစ် ကျော်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် ရာသီသွေး မပေါ်သေးဘူး။ ကျမ နေတာကလည်း ရန်ကုန်

အပြာစာအုပ်

အချက်ပေါင်းများစွာကို ကောင်းကောင်းကြီးခံနိုင်နေပါပြီရှင်

လွန်ခဲ့ သော (၂) နှစ်ခန့် က ဦးသာလှ မိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ် ကင်ဆာ ရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန် ခဲ့ သည် ။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင် ကပင် ဦး

Scroll to Top