အပြာစာအုပ်

ချစ်ခယ်မလေးနဲ့ အတူတူပြီးလိုက်ကြမယ်နော်

ဒီ နေ့ ကျနော် ချစ်ရတဲ့သူနှင့် ချိန်းထားသည်။ ကျနော် တို့ နေ့တိုင်း နီးပါး ဆုံနေ ရပေမယ့် အခုလို အားလပ် ရက်လေး မှာ အကြင်နာ တွေ ဖလှယ်ဖို့ ခဏ ခဏ

အပြာစာအုပ်

တစ်ခါလား နှစ်ခါလား စားစားမောင်လေးကြိုက်သလောက်စား

ဘေး ခန်း က စော်ကြီး ကို က သူသတိထားမိနေတာ ကြာပြီ ထိုသို့ သတိထားမိရလောက်အောင်လည်း စော်ကြီးက အိုးတောင့်လေသည် ။ ဖင်ကြီးတွေများ မှုတ်ပြီးလိုးလိုက်လို့ကတော့အို ဘာပြော ကောင်းမနည်း … သို့သော် ထိုစော်ကြီးက

အပြာစာအုပ်

အိစက်ပြီး ကြပ်စီးနေတာပဲ မရီးလေးရယ်

ကို ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ဟင် ”  ချစ်သူရဲ့ အမေးစကားကြောင့် တွေးလက်စ အတွေးတွေ အမျှင်ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ “ဟင် ဪ၊ ဘာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။” ပါးစပ်ကသာ ဒီလိုဖြေလိုက်ရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပြောင်းပြန်။ “ဟူး…

အပြာစာအုပ်

ချစ်သူငယ်ချင်းမလေးနဲ့မှ ထူးရှယ်အရသာတွေ့တော့တယ်ကွာ

ဘဝ မှာ အမှတ် တရ အဖြစ်ဆုံး ငယ် သူငယ်ချင်း မလေး တစ်ယောက်ရှိတယ်   ထိုင်း မှာ ကျောင်း အတူတူ တက်ကြ တော့ ကျောင်း ပိတ်ရက် တွေဆို သူနေတဲ့ အဆောင်ကို

အပြာစာအုပ်

စိမ်ထားပြီး ဇိမ်အပြည့်ယူလိုက်ပါရှင်

အောင်အောင် တစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ မကောင်းတာ လုပ်ရန် အဆင်သင့် ။ မျက်နှာ မူရာ မှာ ရှိတဲ့TVထဲ ကကိုယ် တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့ လှုပ်ရှားမှု တွေ ကြောင့် ကာမ စိတ်တွေတဟုန်ထိုး

အပြာစာအုပ်

စားကောင်းတော့လဲ တစ်ချက်ထဲပါလား

ဖြစ်ရပ်မှန် လေးပါ။ နာမည် လိပ်စာလွှဲထားပါတယ်။ လွန်ခဲ့သော ၃ နှစ်လောက်က မန္တလေးမြို့ ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာပေါ့ ငမျိုးဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ရှိတယ်။ ငမျိုးက ကားဘော်ဒိ ပြင်တဲ့ အလုပ်လုပ်တယ်။ ရိုးသားတယ်။ ကြိုးစားတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ

အပြာစာအုပ်

လိုအင်ပန်းတိုင်ကို အဆုံးထိရောက်လွန်းပါတယ်ရှင်

နွေးထွေးလှတဲ့ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတဲ့အချိန်ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်က အရာရာတိုင်းကို မေ့နေချိန်ပေါ့။ နုအိထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ အဆက်မပျက် တတ်မက်နေမိတဲ့အချိန် ကျွန်တော် နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ….. “ကို… ဘာလို့လဲ လူလာနေလို့လား” “ဟင်…. အော် ဟုတ်တယ်ချစ်ရဲ့ ကိုလူသံကြားလားလို့” “ကိုကလဲကွာ

Scroll to Top