” အ အားးး အီးးး အ အ လှိုင်းတွေလှိုင်းတွေ မူးရိပ်ရိပ် အားးးရှီးးးး “ ဟင်! ငါဘာဖြစ်နေတာလဲ ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ တခါမှ မ ခံစားဖူးတဲ့အရသာ မျက်လုံးအသာလေးဖွင့်ကြည့်မိတော့ မူးနောက်နောက်နဲ့ အာရုံတွေက လုံးဝစုစည်းမရ […]
ပါးစပ် က နေ ညည်းညူ သံတွေ တရစပ် ထွက်ပေါ် နေသည် ။ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကိုမင်း နှင့် လက်ထပ်ပြီး လို့ သုံးနှစ် လောက်ကြာ တာ တောင် ဒီလောက်
ကျတော် က ဆရာဝန် တစ်ယောက်ပါ ။ နံမည် က တော့ အောင်မြတ် ပါ ။ စစ်တပ် က နေ ပြောင်းလာတဲ့ ဆရာဝန်ကြီး ပေါ့ ဗျာ ။ အသက်
ကောင်မလေး က အသက် (၂၆) နှစ် သာ ရှိသေးသဖြင့် ကျတော့ထက် အသက်အတော်ငယ်ပါသည် ။သူမသည် ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတခုက နပ်စမလေး ဖြစ်ပြီး ကျတော်ဆေးရုံတက်ရတုန်းက စတင်ရင်းနှီးခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သူမနာမည်ကတော့ဘဖော်ပြဘို့ မလိုအပ်တာမို့ ကောင်မလေးဟုသာ သုံးနွုံးသွားပါမည်။ သူမသည်
ဘသော် တစ် ယောက် အလုပ် ပြုတ်လာ လို့ အိမ် ပြန်ရင်း စိတ် ညစ်ညစ်နဲ့ လမ်းလျှောက် လာခဲ့ရာက လမ်းထိပ် ရောက်မှပင် စိတ်နဲ့ ကိုယ် ပြန်ပေါင်း စည်းမိတော့ သည် ။
ကျွန်မ စိတ် ကသိကအောင့် ဖြင့် အခန်းထဲ ရောက်နေသည် မွေ့ယာ ထူထူဖြူဖြူ တွေက သဘောကျစရာ ဖြစ်ပေမယ့် စိတ်ထဲ မတင်မကျ အကိုနဲ့ စပြောလာတုန်းက နောက်ပြောင် နေသည် ဟု ထင်ခဲ့မိ သည်
ကျွန်တော် အစ်မ တစ်ယောက် က သူတို့ မိန်းခလေးသူငယ်ချင်း တွေ ကြီးပဲ စုပြီး ကျိုက်ထီးရို းဘုရား သွားကြဖို့လုပ် တယ် ။ အဲ့တုန်း က ကျွန်တော် (၇) တန်း ….
လွန်ခဲ့ သော၂၀၀၆ ခုနှစ် က တော့ ကျမအသက် (၂၃) နှစ် အရွယ်လောက်က ပေါ့ရှင် ။ ကျမ ကျောင်းပြီးပြီ အလုပ် အတွက် သင်တန်းတွေ ပြေးတက်ရင်းပေါ့ ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေး ပြောပါ ရစေ။ဟီးဟီး
မောင်သက် ဆယ်တန်း စာမေးပွဲ ဖြေပြီး တော့ အဘွား တို့ ရွာသွား နေခဲ့သည် ။ ဒီမှာ က လွတ် လပ်တယ် အဘွားတို့ ကလဲ ဘာ လုပ်လုပ် မဆူ မဆဲ