” မမ ကို အရမ်း ချစ်တာဘဲ မမရယ်  ”  ”  အော်  မောင်လေး ရယ် မမ လဲ မောင်လေး ကို အရမ်း ချစ်တယ် သိလား  ”  ”  […]

သမီး အမည် ချိုချိုလတ် ပါ နယ်မှာလုပ်ငန်းအဆင်မပြေတော့ မြို့က အဒေါ် ဖြစ်တဲ့သူက သူ့ဆီ ထမင်းချက် အိမ်ကိစ္စ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးဖို့ အမေဆီလာပြီး ထည့်ပေးဘို့ လစာကောင်းနဲ့ ပေးပြီး ကောင်းကောင်း မွန်မွန် နေထိုင်ဖို့ တောင်းဆိုပြီး

လောက ကြီးမှာ ထင်တာ တွေ က မဖြစ် လာပဲ မထင် တာတွေ ဖြစ်လာ တတ်တယ် ဆိုတာ တကယ် ပါပဲ ကိုမောင် နဲ့ ချစ်ခဲ့ တာ ရပ်သိ ရွာသိ 

ဖြိုးငယ်ငယ် က ဖဲဝိုင်းမှ ထကာ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ် လိုက်သည် ။ တော်ပြီ မစု ရေ ဒီနေ့ တော့ နားတော့ မယ် ။ လုပ်စရာ လေးရှိ သေးလို့ ။

“ “ ဆောင့် အင့် အင့် နာနာလေး အစ်ကိုရယ်”” ““ဒါနဲ့ ဆောင့်တာ နာတယ်ဆို” “အဟွန်း နာလို့ နာတယ် ပြောတာပေါ့ ခုမှ မနာတာ” ထက်ကျော်ဖင်ကြီးကို ဆွဲမြောက်လိုက်၏။ လုံးပတ် ငါးလက်မနီးပါး

ကျွန်မ က တော့ ခိုင်ခိုင်ဖြိုးပါ ။ အသက် က တော့   (၂၃) ဆိုပါ တော့ ။ အမျိုးသား က သဘောင်္သား အရာရှိ လေ ။ သူကအရာရှိဆိုတော့ ဝင်ငွေကတော့ကောင်းပါတယ်။

လည်ပင်း မှာ ရှုပ်ယှက် ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံး တွေ စားပွဲပေါ် ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်း နီကို တစ်ရှုး နဲ့ ပွတ်သုတ် ပစ်တယ် ။ ခုံပေါ် ထိုင်ချရင်း

ဖိုးတာ ရေ … ..ဟေ့ … . ဖိုးတာ … … “  “ ဗျိုး … … “  “ အခု လာစမ်း … ….