ဂေါ်လီဆို တော်ပြီမပြောရက်နိုင်တော့ဘူးရှင့်
“ အစ်မ … ဒီမှာ … အချဉ်ထုပ် နှစ်ထုပ်ဖိုး … ” အသံ လွင်လွင် လေးကြောင့် ယာလက်စ ကွမ်းယာကို ချ၍ ထွေးကြည်မော့ကြည့်လိုက် မိသည်။ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကောင်မလေးတစ်ယောက် […]
“ အစ်မ … ဒီမှာ … အချဉ်ထုပ် နှစ်ထုပ်ဖိုး … ” အသံ လွင်လွင် လေးကြောင့် ယာလက်စ ကွမ်းယာကို ချ၍ ထွေးကြည်မော့ကြည့်လိုက် မိသည်။ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကောင်မလေးတစ်ယောက် […]
ကျွန်တော့်နာမည်က ဦးအောင်ကျော်မိုး။ သာကေတထဲမှာ ကျော်မိုးအိမ်ဆောက်ပစ္စည်းဆိုင် ပိုင်ရှင်ဆိုပြီး သိကြတယ်ဗျာ။ အသက်ကတာ့ ၃၃ နှစ်။ ဆယ်တန်းကျပြီးကတည်းက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ မိဘက ချေးငှါးပေးတဲ့ အရင်းအနှီးလေးနဲ့ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် လျှပ်စစ်ပစ္စည်ဆိုင်လေးဖွင့်ရင်း နေလာခဲ့တာ။ ကျွန်တော့်အသက် ၂၅ ရောက်တော့
” ကျွီ … ကလစ် … ” “ ဟော … မောင် … ကားသိမ်းခဲ့ပြီလား ” “ သိမ်းခဲ့ပြီ … ဖူးရေ … အိမ်ဝင်ခဲ့သေးတယ် မဇူးက
ကျွန်တော် အစ်မ တစ်ယောက် က သူတို့ မိန်းခလေးသူငယ်ချင်း တွေ ကြီးပဲ စုပြီး ကျိုက်ထီးရို းဘုရား သွားကြဖို့လုပ် တယ် ။ အဲ့တုန်း က ကျွန်တော် (၇) တန်း ….
မိဘ တွေ ရှယ်ယာ ဝင်ထားတဲ့ အထည်ချုပ် စက်ရုံမှာ GM တစ်ယောက် အဖြစ် ထွန်းနိုင် လုပ်လာတာ တစ်နှစ် ကျော် လာခဲ့ပြီ ။ မဖြူ မညို အသားနဲ့ ထောင်ထောင် မောင်းမောင်း
ကျမတို့ မိသားစု နေတာက ပဲခူးမြို့နယ် ထဲ က ကျဉ်ဆုံ ကြီးရွာမှာပါ .. ။ ကျေးရွာ ဆိုပေမယ့် ရွာကြီး ဖြစ်ပြီး အဝေးပြေး လမ်းမကြီး ဘေးမှာလည်းရှိ နေလေ တော့အတော် စည်ကားပြီး
ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အစ်ကို့ အိမ်လားဟင်…” “ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…”
သန်းနု တစ်ယောက် ထင်းစည်းလေး အသာချရင်း ထန်းပင် ပေါ်က ထန်းရည် ချိုအိုးတွေနဲ့ အလုပ် များနေတဲ့ ဦးသိန်းရွှေကို မော့ငေး ရင်း ဦးလေး ရေဆာ လာလို့ အမောပြေ ထန်းရည်တိုက်အုံး နော်..အေး ခဏ
“ လာ . . မမ ရောက် ပြီ တက် ရအောင် . . ” “ အင် . . ဘယ် ကို တက် ရမှာတုန်း