သူမ ဆေးလိပ်း သောက်နေ တာ ကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ထိုင်ကြည့်နေမိသည်.. ဆေးလိပ်တစ်ဝက်ခန့်ကုန်တော့ ဆက်မသောက်တော့ပဲ ထိုးချေမီးသတ်လိုက်သည်.. ခုချိန်ထိ ဦးချမ်းသာအောင် ဆေးလိပ်မသောက်ဖြစ်သေး.. “ကိုယ် .. မင်းအကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားတယ် နွယ်နီ.. ကိုယ့်ကို မင်းအကြောင်းပြောပြနိုင်မလား..” “ဟား.. […]
အောင်မောင်း ။ မိန်းမ မယူခဲ့ဘူး။ ပိုက်ဆံနည်းနည်းစုမိတယ်။ ရွာဘက်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်တယ်။ အသက်က တော်တော်ကွာပါတယ်။ ကျနော်က ငါးဆယ့်ငါး၊ သူကသုံးဆယ့်ငါးပေါ့။ ကျနော်ပင်စင်ယူလိုက်ရတဲ့အခါ ကျတော့စားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေအောင် ဈေးထဲမှာဆိုင်ခန်းလေးဖွင့်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ ပြသနာက့ ကျနော်ပဲဗျ
ကိုကို ရယ် ” ပြွတ် ပလပ် စွပ် စွပ် ဖတ် ဖတ် “အဲဒါနဲ့ဆက်ပြောပါအုံးထွေးရယ်” “အာ ကိုကိုကလဲ ထွေးခဏ ခဏပြောနေတာကို ဟင့် နားထောင်လိုမဝသေးဘူးလား အင့် ဖတ် ဖတ် ပြွတ်”
ရှင်းလက်စ အမှိုက်တွေကို အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်လိုက်သည် အရာရာ နေရာတကျရှိမရှိ ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ရင်း ကျေနပ်ဟန် ပြုံးသွားကာ အခုမှ စိတ်သက်သာသည့်ဟန်နှင့် အမှိူက်ပုံးနား တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ချလိုက်သည် ခန့်ငြားသည့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှ ပန်းပွင့်အကြီးကြီးပုံတွေနဲ့ ခင်းထားသည့် မွေ့ယာ ဖက်လုံး ခေါင်းအုံး
မင်းဆွေနွယ် က သူ မထက် အသက် နှစ်နှစ်ခန့် ကြီးပြီး မင်းမျိုးနွယ် ဟု ခေါ်သော သူမ နဲ့ အသက်ရွယ်တူ ခန့်ရှိသူ ညီတစ်ယောက် ရှိသည် ။ ညီမဖြစ် သူ ငွေစင်က
အစ များ၏ အစ မှ စရမည် ဆိုလျင် တော့ ဟန်သာ ၏ ဒေါ်လေး ဖြစ်သူ အန်တီမိုး က စရ မည်ထင် သည် ။ အန်တီမိုး က တစ်ခုလပ်
“ ဆရာ လေး..ထန်းရေချိုလေး သောက်ဦး မလား ဗျ ” ထန်းတော ရှေ့မှ ဖြတ်သွား သော ကျောင်းဆရာ လေး တင့်ဆွေ ကို ရွာမှ ကာလသား ခေါင်း ကိုချက်ကြီး က
၁၉၃၃ ခုနှစ် ၏ အေးမြသော ဆောင်းည တွင် ဖြစ်ပါသည်။ မီးလင်းဖိုမှ လွန့်လူးသောမီးရောင်သည် ဖြာကျလျက် ရှိနေ သည် ။ (၁၈) နှစ် သမီးလေး ထွေးငယ် သည် ခိုက်ခိုက်တုန် လျက်ရှိသည်။
ချယ်ရီ မြို့ ကြီး မှာ မွေးဖွား ခဲ့ ပေမယ့် တာဝန် ကျရာတော မြို့ လေးမှာ ပျော်နေ ပြီ ။ လေကောင်း လေသန့် ရှု ရင်း တောင်တန်း ကြီးတွေ