အပြာစာအုပ်

တကိုယ်လုံးသာပစ်ဝင်လိုက်ပါတော့ မောင်ရယ်

မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်မိသည်နှင့်ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သွား မိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့်မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။ ‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’ ‘’ ဟုတ်ကဲ့ — တက်ပါ ’’ ကားတံခါးကိုဖ ွင့် ပေးပြီး

အပြာစာအုပ်

ပျော်လဲပျော် ဆော်လဲဆော်နိုင်လွန်းတဲ့ ဆရာရယ်

အချိန် က ည   (၉) နာရီခွဲ လုပြီ ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ ၁၂၃လမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။

အပြာစာအုပ်

ပုံမှန်ထက်ပိုတဲ့ အရသာတွေနဲ့ပေါ့ရှင်

ကျွန်မ နာမည် လဲ့လဲ့ ပါ ။ ကျွန်မအမေက ဒေါ်အေးအေးအောင်တဲ့။ မိဘနှစ်ပါး သဘောထားမတိုက်ဆိုင်လို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်မတို့ ဆင်းဆင်းရဲရဲနေခဲ့ရပါတယ်။ တနေကုန် ထမင်းငတ်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းသွားရင် မုန့်ဖိုးမပါတာတွေ ကျောင်းစိမ်းအကျီင်္အနွမ်းလေးတွေပဲ ဝတ်ခဲ့ရတာတွေ အခုထိ မှတ်မိနေဆဲပါ။ဒါပေမဲ့

အပြာစာအုပ်

အော်နိုင်သလောက်သာ အော်လိုက်စမ်းပါမီးရယ်

သူမ ဆေးလိပ်း သောက်နေ တာ ကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ထိုင်ကြည့်နေမိသည်.. ဆေးလိပ်တစ်ဝက်ခန့်ကုန်တော့ ဆက်မသောက်တော့ပဲ ထိုးချေမီးသတ်လိုက်သည်.. ခုချိန်ထိ ဦးချမ်းသာအောင် ဆေးလိပ်မသောက်ဖြစ်သေး.. “ကိုယ် .. မင်းအကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားတယ် နွယ်နီ.. ကိုယ့်ကို မင်းအကြောင်းပြောပြနိုင်မလား..” “ဟား..

အပြာစာအုပ်

ရင်တုန်ရင်ခုန်စရာတွေ အပြည့်နဲ့ အပျိုစင်လေးနဲ့ သူတို့

သမီး နံမည်က ငယ်ငယ်ပါ   ရန်ကင်း မှာ နေပါ တယ်   သမီး က တစ်ဦး တည်း သော သမီးပါ   ဒါကြောင့် မို့ သမီးက သူငယ်ချင်း တွေကို အင်မတန် ခင်ပြီး

အပြာစာအုပ်

အမိန့်နာခံတတ်လွန်းလို့ အတော်ကောင်းတာရှင့်

ကျွန် တော်  (၆)  ထပ်၏ လှေခါး ထစ်များကို နင်းပြီးသော့ဖွင့် လိုက်သော အခါ ရေချိုးခန်း မီးလင်း နေကြောင်း တွေ့ရသည် ။ အိမ်ရှေ့ ဆိုဖာ ပေါ်မှာ ပစ်လှဲပြီးအမောဖြေ နေတုန်း နော်မူထွက်

အပြာစာအုပ်

ငယ်ပေမယ့် ဒီလောက်ကတော့ အေးဆေးပါနော်

”  ဒေါက် ဒေါက်  …  ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။”  မမ  … မင်္ဂလာပါ

Scroll to Top