ဇင်မာဝင့် တစ်ယောက် စာအုပ် ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့် အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေ နှင့် မတူ၊ ဟင်းလင်းပွင့် နေသည့် […]
ကျွန်မ နာမည် လဲ့လဲ့ပါ။ ကျွန်မအမေ က ဒေါ်အေးအေးအောင် တဲ့ ။ မိဘ နှစ်ပါး သဘောထား မတိုက်ဆိုင် လို့ ကွာရှင်းပြီး နောက်ပိုင်း ကျွန်မ တို့ ဆင်းဆင်း ရဲရဲ နေခဲ့
တကယ်တော့ နှင်းဝေမဝေတဲ့ နွေမကျ ဆောင်းမကျ ၊ ညမကျ နေ့မကျလေး တစ်နေ့မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ နိုးထလာခဲ့ပါတယ်။ မှောင်မည်းနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့လရောင်လေး
မာမာနွယ် ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးကို ကျောမှီထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား လုပ်ထားစဉ် သူမထမီအောက်မှ ခေါင်းတစ်ခုကို အသာပွတ်ပေးနေပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို အရသာခံ သောက်နေ၏။ ဆေးလိပ်ငွေ့ကို အဆုတ်ထဲသို့ ရှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်အဖုတ်ထဲမှ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် မျက်နှာတစ်ချက်
ရှပ် အင်္ကျီ လက်တို ပွပွနဲ့ ထမီ လေး ဝတ်ပြီး အပျို လုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကျဲ နဲ့ ကျနော့် အိမ်ထဲ ခြေဆောင့် ပြီး ဝင်လာ ပါတယ် ။
ကျနော် က အရက်ဖြန့်ချီရေးကုမ္ပဏီ တစ်ခုရဲ့ဂိုဒေါင်မှူ း လုပ်ခဲ့တယ် ။ အဲ့တုန်းက သူက ကုမ္ပဏီမှာမရောက်သေးဘူး ။ ဂိုဒေါင်ဆိုတာက အရက်ဖြန့်ချီရေးဂိုဒေါင်ဆိုတော့ ဖာတွေကို မကာ ထမ်းကာနဲ့ ဖာတွေလွတ်ကျကွဲတာတာတွေရှိတယ်။ အဲ့ဒါကို ပထမ ဂိုဒေါင်စာရေးက
မောင်မင်းဆွေနွယ် အသက် (၂၇) နှစ် အထက်ပါ စာတမ်း ကပ်ထားတဲ့ ကားကြီး တွေ တန်းစီ ရပ်ထားတဲ့ အရှေ့ က ကိုယ်ပိုင် ကားလေး ထဲမှာ ရွှေစင် တစ်ယောက် အရုပ် ကြိုးပြတ်
အောင်မောင်း ။ မိန်းမ မယူခဲ့ဘူး။ ပိုက်ဆံနည်းနည်းစုမိတယ်။ ရွာဘက်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်တယ်။ အသက်က တော်တော်ကွာပါတယ်။ ကျနော်က ငါးဆယ့်ငါး၊ သူကသုံးဆယ့်ငါးပေါ့။ ကျနော်ပင်စင်ယူလိုက်ရတဲ့အခါ ကျတော့စားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေအောင် ဈေးထဲမှာဆိုင်ခန်းလေးဖွင့်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ ပြသနာက့ ကျနော်ပဲဗျ
ထားထား သူမ လုပ်ချင် တာတွေ အားလုံး လုပ်ခဲ့ ပေမဲ့ နေစိုးဝေ ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ ငြိနေ တယ် ဆိုတဲ့ သတင်းလဲ ရရော မခံချိ မခံသာ ဖြစ်ပြီး နေစိုးဝေ ကို