မြောက်ဥက္ကလာကို ပြန်သော မီနီ ဘက်စ်လေး ထိုးရပ် လာ တော့ လူအုပ်ကြီး နဲ့ အတူ မသီတာလဲ ကားပေါ် တိုးတက်လိုက်ရသည်။ အရမ်းကြီးမကျပ်သော်လည်း လူအပြည့်နှင့်ပင်။ ဒါတောင် စနေနေ့နေ့လည်ခင်းပဲရှိသေးသည်၊ ရုံးဆင်းချိန်ဆိုလျှင်ကားပေါ်တက်ဖို့တောင်မန ည်း။ သီတာက […]
ဆရာ အတက်သင် ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အချိုးကြ ဘောဒီ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။
သူမ နာမည်က ညိုညိုအောင် ။ လှတယ် ။ မာန ကြီးတယ် ။ ကျောင်း တစ်ကျောင်း လုံး သူမကို အလှဆုံး လို့ ပြောကြ တယ် ။ သူမ က
ဒီ ဇာတ်လမ်း မှာ အဓိက ဇာတ်ကောင် က ရဲလွန်း ။ ရဲလွန်း သည် ဆင်းရဲ တွင်း နက်တဲ့ အခြေ ခံ လူတန်း စား မိသားစု ထဲမှာ ပေါက်ဖွား
” မမ ကို အရမ်း ချစ်တာဘဲ မမရယ် ” ” အော် မောင်လေး ရယ် မမ လဲ မောင်လေး ကို အရမ်း ချစ်တယ် သိလား ” ”
ဆိုင်းမန်… အဆင်ပြေလား အကူညီလိုရင် အကိုကြီးကိုပြောနော် သိလား ဟုတ်… ပြေပါတယ် အကိုကြီး ကောင်မလေးက မဝံမရဲနဲ့ ခေါင်းလေးငုံကာပြန်ဖြေတယ် နက်ဖြန်… ရုံးပိတ်တော့ အဆောင်မှာပဲနေမှာလား ဆိုင်းမန်မှ ဘယ်မှမသွားတတ်တာ …အဆောင်မှာပဲနေရမှာပေါ့ သိပါဘူး …အကိုကြီးက ချစ်ချစ်နဲ့များ
မိန်းမ တစ်ယောက် ဟာ အနား မှာ အားကိုး အားထား ပြုစရာ ယောက်ျားသား တစ်ယောက် မရှိရင် မတင့်တယ် လှပါဘူး ။ ဒါကြောင့် လည်း ရှေး လူကြီး တွေ က
၁၉၃၃ ခုနှစ် ၏ အေးမြသော ဆောင်းည တွင် ဖြစ်ပါသည်။ မီးလင်းဖိုမှ လွန့်လူးသောမီးရောင်သည် ဖြာကျလျက် ရှိနေ သည် ။ (၁၈) နှစ် သမီးလေး ထွေးငယ် သည် ခိုက်ခိုက်တုန် လျက်ရှိသည်။
“ငအောင် ရေသွားကူးမယ်လေကွာ ကောင်မလေးတွေက အရမ်းလန်းတယ်ကွ… ဟေ့ကောင် ဘာငိုင်နေတာလဲ” သက်နိုင် ဘန်ဂလိုထဲကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ငေးနေတုန်း … သူငယ်ချင်း ရဲနိုင်က လှမ်းခေါ်သည် ။ “မင်းကွာ ဒီကမ်းခြေမှာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လောက် ရနိုင်တဲ့ဟာကို