အပြာစာအုပ်

သေးသေးကြီးကြီးတွေနဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာပဲကွယ်

ရှေ့သွား နောက်လိုက် ပျောက်ဆုံး နေ သော အမှုတွဲများစွာ ရှိတတ်သည်။ ဥပမာ မိန်းကလေးက မတိုင်ရဲလို့၊ ရှက်လို့၊ ဘယ်လိုတိုင်ရမှန်း မသိလို့၊ တိုင်ရကောင်းမှန်း မသိလို့ စသဖြင့် မျိုးစုံရှိတတ်သည့်အထဲ ဤအမှုသည် တိုင်ရကောင်းမှန်းပင် မသိ […]

အပြာစာအုပ်

ပုံမှန်ထက်ပိုတဲ့ အရသာတွေနဲ့ပေါ့ရှင်

ကျွန်မ နာမည် လဲ့လဲ့ ပါ ။ ကျွန်မအမေက ဒေါ်အေးအေးအောင်တဲ့။ မိဘနှစ်ပါး သဘောထားမတိုက်ဆိုင်လို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်မတို့ ဆင်းဆင်းရဲရဲနေခဲ့ရပါတယ်။ တနေကုန် ထမင်းငတ်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းသွားရင် မုန့်ဖိုးမပါတာတွေ ကျောင်းစိမ်းအကျီင်္အနွမ်းလေးတွေပဲ ဝတ်ခဲ့ရတာတွေ အခုထိ မှတ်မိနေဆဲပါ။ဒါပေမဲ့

အပြာစာအုပ်

လက်တွေ့ စမ်းကြည့်ပြီးမှ ကောင်းတာရွေးမယ်ရှင့်

အ ဟမ်း …  အ ဟမ်း  …  အိမ်ထဲ မှာ နှစ်ယောက် ထဲ ရှိတုန်း ကေခိုင် နဲ့ ကျနော် ပတ်ဝန်းကျင် ကို မေ့လျော့ ကာ လျှာချင်း စီးချင်း

အပြာစာအုပ်

ဘယ်ပန်းချီရေးလို့ မမှီပါဘူးရှင်

ကျနော် မန္တလေး က နေ ရန်ကုန်ကိုရွှေမန်းသူအိပ်စ်ပရက်စ်ကားနဲ့လာခဲ့တယ်။ကားကညနေ၅း၄၅မှာကားကြီးဝင်းကစထွက်တယ်ဗျ။ကျနော်ကခုံနံပါတ်၁၅ဆိုတော့ပြူတင်းပေါက်ဘေးမှာလေ။ခုံနံပါတ်၁၄ကလွတ်နေလို့စပါယ်ယာကိုမေးတော့ကျောက်ဆည်ကတက်မှာတဲ့။ကျနော်လည်းမှေးပြီးလိုက်လာတာပေါ့။ကားထဲကမီးတွေလင်းသွားလို့ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ကျနော်ခုံဘေးကခရီးသည်အစ်မတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ်။သူနဲ့ကျနော်အပြန်အလှန်မိတ်ဆက်ကြတယ်။ဆောင်းတွင်းမို့အအေးဒဏ်ခံနိုင်အောင်ဆောင်တွေပေးထား တယ် ။ ”မောင်လေး-မအေးဘူးလား–ဆောင်ခြုံလေ”ဆိုအဲ့ဒီအစ်မကြီးကစေတနာနဲ့ပြောရှာတယ်။ကျနော်တို့ကငပေငတေလိုနေတဲ့ကောင်တွေမို့လား။ဒါနဲ့ကျနော်ဆောင်ခြုံထားလိုက်တယ်။အဲ့ဒီအစမကြီးအသက်ကခန့်မှန်းရင်၃၀ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ။ကျနော်ထက်၈နှစ်ကျော်လောကြီးမယ်။ညိုချောဗျ။ရီလိုက်ရင်ပါးချိုင့်ကပါသေးတယ်။ကျောက်ဆည်ကနေကားဆက်ထွက်တော့ကျနော်လည်းအိပ်လာတာပေါ့။ကျနော်တမှေးအိပ်ပျော်နေတုံးမှာဘဲကျနော့်လီးကိုတစ်ယောက်ယောက်ကကိုင်စွနေသလိုခံစားရလိုက်လို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ဘေးကအစ်မကပြုံးပြတယ်။ ”အဆင်ပြေလားတဲ့”မေးတယ်။ကျနော်လည်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ဒါမိန်းမတွေရဲ့အားသာချက်ဘဲနော်။သူတို့စိတ်ထလို့ဘယ်ယောကျာ်းကိုမဆိုစလိုက်ရင်ဘယ်သူကမှညင်းတာမရှိဘူးလေ။ယောကျာ်းသာနှာထပြီးတစ်စိမ်းမိန်းမကိုဒီလိုသွားလုပ်လို့မှမရတာနော။သူလက်ကကျနော်စောင်ထဲလျှို သွင်းပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်စွနေတာလေ။ကျနော်ပုခုံးကိုမှီလာလို့သူအသက်ရှုမြန်နေတာကိုသိလိုက်တယ်။သူလည်းအတော်စိတ်ထနေပုံဘဲ ဗျ။ကျနော်လည်းဘေးကစောင်ခြုံထဲလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တယ်။နောက်နို့တွေကိုပွတ်ကစားပေးလိုက်တယ်။ သူဝတ်ထားတာဘလောက်အကျီမို့ကျောအောက်ကနေမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့သူရှေ့ကိုနဲနဲကုန်းပေးတယ်။ဘရာစီယာချိတ်လည်းပြုတ်ရော နို့ကိုကိုင်တော့တာပေါ့။အိုတင်းနေတာဘဲဗျာ။နို့သီးခေါင်းကလည်း ပြောင်းဖူးစေ့လောက်လေးဗျ။တအင်းအင်းညီးသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။သူလက်ကလည်းလီးကိုစွနေရာကနေပုဆိုးကိုဖြေပြီးကိုင်ထားတယ်။လီးရည်ကြည်တွေနဲ့လီးထိပ်ကိုပွတ်တာဗျာ။ကျနော်ကြင်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွာတာပေါ့။နောက်ဂွင်းထုပေးတော့တာဘဲဗျ။ ကျနော်ကိုသူ့ဘက်လှဲ့ခိုင်းပြီးကစ်ဆင်ဆွဲသေးတယ်။တစ်ကားလုံးလည်းအိပ်နေ ကြပြီလေ။ကျနော်လည်းဖက်ပြီးနို့ကိုင်နေတဲ့ဘယ်လက်ရုတ်ပြီးထမီထဲလက်လျှိုသွင်းလိုက်တယ်။ဟာဗျာအရည်တွေမှရွှဲနင့်နေရောဘဲ။ကျနော်လည်းလက်ခလယ်နဲ့စောက်စိကိုဖွဖွလေးကုတ်ဆွဲလိုက်တာပေါ့။ “မောင်လေးရယ်–“ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။သူလက်ကလည်းဂွင်းထုပေးတာမြန်လာတယ်။ပြီး”မောင်လေးဒစ်က–အကြီးကြီးဘဲနော်”လို့ပြောသေးတယ်။ကျနော်လည်းပြီချင်လာပြီလေ။ဒါကြောင့်လီးရည်တွေပန်းထွက်ရင်ကားကပေးထားတဲ့စောင်မှာပေမှစိုးလို့ပုဆိုးကိုပြန်အုပ်လိုက်တယ်။ ”ပြီးတော့မှာလား”တဲ့မေးတယ်။ကျနော်ခေါင်းညိမ့်

အပြာစာအုပ်

ဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ ပုံစံမျိုးစုံရပါ့မယ်နော်

သျှင်သွေး သူ ငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ထံ မှ ဖုန်း ဖြင့် ကူး ယူ ထားသော အပြာကားများ ကို နားကျပ် တပ်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာ ရင်း ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ကာ အိမ်

အပြာစာအုပ်

မိုးလင်းတဲ့အထိကို အရှိန်မသေနိုင်ဘူးရှင်

တကယ်ကို လှတဲ့ နတ်သမီး လေးကို ကျွန်တော်ရရှိခဲ့တယ်သူသာကျွန် တော့ဘဝပဲလို့သတ်မှတ်ထားခဲ့တယ်ကျွန်တော်မှာမထင်မှတ် ထားတဲ့ခံစားချက်ရှိခဲ့တာသိလိုက်ရတဲ့နောက်အချစ်ရဲ့နောက်ကွယ်ကတနှာရာဏကိုကိုတိုင်မရောက်ရောက်အောင်ခရီးနှင်ခဲ့မိ တယ်….. ကျွန်တော်သူနဲ့လက်ထက်ခဲ့ပြီးသုံနှစ်အကြာမှာစခံစားမိတာကကပ်ကိုး ဆိုတဲ့ဖီလင်နဲ့ဘူး (အထန်ကောင်)ဆိုတဲ့ခံစားချက် ပေါ့သူမနဲ့ကပ်ကိုး ခံစားပြီးအခြားသူနဲ့ဆိုဘူး (အထန်ကောင်)ကိုကြိုက်နှစ်သက်လာတယ်….အချိန်ကတော့ရုံးကသူငယ်ချင်းနဲ့လိင် ကိစ္စအကြောင်းပြောမိတဲ့နေကစပြီပါပဲ …  သူငယ်ချင်း ရဲ့ ကောင်မလေးကအရမ်းရှုပ်ပြီးပွေလွန်းလို့အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်တဲ့ကျွန်တော့ကိုရင်ဖွင့်ခဲ့တယ်သူငယ်ချင်းကသူ့ ကောင်မလေးကိုချစ်လွန်းလို့သဝန်တိုရာကနေသူ့ကောင်မလေးဘာလို့ရည်းစားများလည်းတွေးတောရင်းကကျွန်တော်နဲ့မလုပ်သင့်

အပြာစာအုပ်

စိတ်ကြိုက်သာစမ်းသပ်စီရင်ပါ ကိုကိုရယ်

ကွင်းရှေ့ အရောက် တွင် ကားကို ငြင်ငြင် သာသာ ထိုးရပ်လိုက်သည် ရင်းနှီးနေသော Carry မလေး တစ်ယောက်ပြေးထွက်လာသည်။ ‘မမ မရိုက် တာကြာပြီနော်’ ဒီ ကလေးမကို ကျွန်မသိပါသည်။ နာမည်က ဘေဘီဆိုလား ကျွန်မသင်သည့်

အပြာစာအုပ်

မိုးလင်းခါနီးအထိ အရသာကိုသိကြလားရှင်

မိန်းမ ငယ် လေး တစ်ယောက် ထမိန် ရင်လျှ ားဖြင့် အဝတ် လျှော်ဖွတ်နေသည်။ သူမသည် အသက် ဆယ့်ရှစ် နှစ် ပြည့်ပြီးကာစ။ အပျိုပေါ် ဝင်စ ဖြစ်လင့်ကစား၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဖွံ့ထွားလှသည်။

Scroll to Top