အချိန် က ည (၉) နာရီခွဲ လုပြီ ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ ၁၂၃လမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ […]
အိမ်ရောက် တော့ သူ့ဇနီး သင်းသင်းကို မတွေ့၍ အိမ်ဖေါ် မသန်းရွှေ အား နင့်အမဘယ်သွား သလဲဟု မေးလိုက် သည် ။ “ အော်အကို ပြန်လာပြီလား အမ ဟိုဘက် တိုက်ခန်း က
အောင်အောင် တစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ မကောင်းတာ လုပ်ရန် အဆင်သင့် ။ မျက်နှာ မူရာ မှာ ရှိတဲ့TVထဲ ကကိုယ် တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့ လှုပ်ရှားမှု တွေ ကြောင့် ကာမ စိတ်တွေတဟုန်ထိုး
သွပ်ပေါ် ကို တဖြောက်ဖြောက် ကျနေ တဲ့ မိုးရေစက် သံကို နားထောင် ပြီး အိပ်ဖူး လား ။ သိပ် အရသာ ရှိတယ် ။ ဂီတ သံ စည်းချက် တွေလိုပဲ
ပြုံး၍ ကြည့်နေ သော မူမူ ၏ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို သူ၏ လက်နှစ်ဖက် က ဆုတ်ကိုင် လိုက်မိသည် ။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက်သို့ ဆွဲယူ လိုက်ရာ က
အိမ် နီးချင်းများ ဆိုတာ ထက် ခြေရင်းခန်း ဆို ပိုမှန်မယ် ။ ကျွန်တော်တို့ အရင် အိမ်က သစ်သားအိမ် လေးခန်းတွဲ ကိုး ။ နောက်မှ တိုက်ဆောက် လိုက်တာ ။ အဲ့တုန်း
ဇင်ကို နဲ့ စုယမင်း က အထက်တန်း ကျောင်းသား ဘဝ တည်း က ချစ်သူ ရည်းစား တွေပါ ။ အခု တက္ကသိုလ် တက်တော့ လဲ အတူတူ ပဲ ။
တကယ် တော့ ဘယ်လို အနေ အထားမျိုး နေပေး ရမည်ကို မေးလိုသည်။ မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။ “ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား” ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ ခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ်
စိတ်တွေ လေးလံ စွာနဲ့ လေယဉ်ပေါ်ကို တတ်လာ ခဲ့သည် ။ ကျွန်တော် မြန်မာပြည်ကို ပြန်ရ တော့မယ် ဆိုတော့ ဝမ်းသာ သလိုလို ဝမ်းနည်း သလိုလို ဖြစ်နေ သည် ။ အဓိက