မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်မိသည်နှင့်ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သွား မိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့်မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။ ‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’ ‘’ ဟုတ်ကဲ့ — တက်ပါ ’’ ကားတံခါးကိုဖ ွင့် ပေးပြီး […]
အချိန်မှာ 1938 ခုနှစ် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်ကြီး ရန်ကုန်မြို့တော် သို့ချီတက်သွားသည်မှာ ရက်သတ္တပတ်ပင် ပြည့်မြောက်ခဲ့သည့် အချိန်ပင် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေ မြို့တော်၏ အရှေ့ဖျား ရွာစုလေးဝယ် တပ်မတော်ကြီးနှင့် တပါတည်း ချီတက်သွားကြပြီဖြစ်သော အိမ်ရှင်ယောက်ျားများ
ပေါင်တန်ကို ထမ်းတင် ထားသော ကြောင့် ခင်ထားငယ် ၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ခု သည် ပြော့ပြော့ အိအိ ပုံ့ပုံ့ ကြီးဖြစ်နေ သည် ။ မင်းဇော် သည် ခင်ထားငယ် ၏ ဖင်သားကြီး
” မမကို အရမ်းချစ်တာဘဲ မမရယ် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ် မမလည်း မောင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား ” ” တကယ်နော် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ် တကယ်မို့လို့
ညအမှောင်က ကြီးစိုးနေသည့်အပြင် တိတ်ဆိတ်နေသည့်အတွက် ပိုးလေး ရင်ထဲ ကြောက်ရွံ့လာသည်။ ပိုးလေး ဒီအချိန်မှ အလုပ်ပြန်ရသည့်အတွက် မန်နေဂျာကို စိတ်တိုမိသည်။ ပုံမှန် (၇းဝဝ) အလုပ်ချိန်ကို အရေးကြီးသည်ဆို၍ ပြီးသည်အထိ လုပ်ပေးရန် ပြောသဖြင့် လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ အခုမှပြီးသွား၍
စပါယ်ရေ ညီမလေး ” “ ရှင် . . မမ ” “ ဘာလုပ် နေလဲဟေ့ ” “ စာကျက် နေတယ် မမ ” “ အေး
နေ က ဆယ်တန်း ကျောင်းသူ လေးပါ ( အဆောင်နေ ကျောင်း အိပ် ကျောင်းစား ပါ ယောကျ်ား လေးတွေနဲ့ သပ်သပ် ဆီဆို တော့ မကမ္ဘာ ထဲမှာ ပဲနေ ခဲ့ရသူပါ
မီးရဲ့ နာမည် က နှင်းရတီ ။ အသက် က တော့ (၂၃) နှ စ်။ မန်နေဂျာ လက်ထောက် ။ မီး က နယ် က ပါ ။
ပြီးခဲ့ သည့် ရက်ပိုင်း က သင်းသင်း အမေက ရွာမှာ အလှူ လုပ်လို သည် ဆိုသဖြင့် အိမ်ကို ပြန်သွား ခဲ့သည် ။ အလှူ ကို ဘုန်းကြီး ကျောင်းမှာ လုပ်မည်