ဖြိုးငယ်ငယ် က ဖဲဝိုင်းမှ ထကာ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ် လိုက်သည် ။ တော်ပြီ မစု ရေ ဒီနေ့ တော့ နားတော့ မယ် ။ လုပ်စရာ လေးရှိ သေးလို့ ။ […]

ကျွန်မ နာမည်ကစန္ဒီ…အသက် က  (၂၇) နှစ်…အင်းစိန်ဈေးထဲမှာအလှကုန်နဲ့အဝတ်အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်လေ…ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ အတွက် စောစောထ ချက်ပြုတ်ပြီးရင် ရေချိုးရဦးမယ် . . ဪ..စန္ဒီကတစ်ကိုယ်တည်းနေတာလေ…အပျိုလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး..စန္ဒီ အမျိုးသားက သင်္ဘောသားလေ..အဲ့တော့လဲအတန်အသင့်စုမိဆောင်မိလေးရှိခဲ့တာပေါ့..သိတဲ့အတိုင်းပဲသင်္ဘောသားဆိုတော့အလှအပလဲကြိုက်မိန်းမကြမ်းလဲကြေသပေါ့ရှင်…ခေတ်လဲမှီပါ့…စန္ဒီ ကိုလဲယောကျာ်းရပြီးရင်ခန္ဓာကိုယ်အလှပျက်မှာစိုးလို့gym ကားခိုင်းခဲ့တယ်သူလဲပြန်လာရင် စန္ဒီ နဲ့အတူတူgymလိုက်ကစားတယ်လေ..အင်း…ခုဆိုကိုကိုမရှိတော့တာ၆လတောင်ပြည့်တော့မယ်….သင်္ဘောသားဆိုတော့လဲပင်လယ်မှာပဲဇာတ်သိမ်းတက်ကျတာပါပဲလေ…ကိုကိုမရှိထဲကညတိုင်းကိုကိုနဲ့အတူတူချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာကိုသတိရမိတယ်..သတိရတိုင်းလဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဘိုင်ဘရေတာနဲ့

တော်တော်ကြာ အောင် နှုတ်ခမ်း စုတ်ပြီး ကျမက  “ မောင်လေး ဖယ်တော့ ကွာ မောနေပြီ” ပြောပြီး သူ့ကို အသာတွန်းဖယ်ပြီး ကုတင် ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတဆက်ထဲ အပေါ်အကျႌ၊ဘရာစီယာတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး “မောင်လေး