ဖြစ်ချင် တော့ ဖိတ်အကောင့် က ခင်တာပေါ့ဗျာ  ကျွန်တော် က အထန်ဗျာ ။ မိန်းမ လဲ ရှိတယ် ။ ဒါပေမယ့် သူများ မယား ကိုလဲ လုပ်ချင် တယ် ။  […]

ကျမ နာမည် က တော့ ဖြူဖြူ ပါ ။ ကျမ ငယ်ရွယ်စဉ် ကျောင်းသူ ဘဝတည်း က ပင် ကျမ အပျိုရည် ပျက်ခဲ့ရတယ် ။ ကျမ ဘဝ ဆိုး

မိုးဟိန်း ကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေး လာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇနနောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့်လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကိုစိတ်ကုန်ပြီး အရင်ထဲကကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့်မူဆယ်ဘက်ကိုလိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်ကခြံတစ်ခြံမှာအတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလဲ

အချိန် က ည ကိုးနာရီ ခွဲ လုပြီ ။ ရန်ကုန် မအူကုန်း ရပ်ကွက် သည် နေ့လည် ဘက်တွင် လူစည်ကား သလောက် ညနက် လာလျှင် လူ အသွား အလာ

ဟင့်အင်း ကို မပြန်လာ နဲ့ ကျောင်းက မပိတ်သေးဘူး။ ပြီးတော့ နွေးကို .. နွေးကိုသာ လမ်းခွဲပေးပါ ကိုရယ်နော် ဟင့်အင်းနွေး ခုမှနု တုန်းဆို ဒီအရာတွေက ရှင်းလို့ရတာပဲ ဟင့်အင်း.ဟင့်အင်း နွေးအမှားကို နွေးခံမယ်

မျိုးလှိုင် သည် သူအလုပ်လုပ်ရာ ရုံးမှ အလုပ်ပီး၍ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့ပီး အိမ်ပေါ်တွင်ထမင်းပေါင်းအိုးဖြင့် တည်လိုက်သည် သူ၏ မိဘနှစ်ပါးသည် သူ ၁၅ နှစ်သားမှာပင်ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ဆုံးပါးကုန်ကြသဖြင့် ဆွေမျိုးသားချင်းလည်း မရှိ၍ သူ့အိမ်အောက်ထပ်ကို မုဆိုးမ သားအမိ နှစ်ယောက်အား

ရုံးဆင်း ရုံးတက်ချိန် ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်

ဒေါ်မြင့်မြင့်သွယ် က သံပန်း တံခါးကို လူပ်ကိုင် ရင်း အိမ်ထဲသို့ လှမ်းခေါ် လိုက်သည် ။  ‘ စုစုရေ … စုစု ’  ‘ ရှင် ၊ လာပါပြီ အန်တီသွယ်

“ ဟျောင့် ည မိုးမရွာ ရင် င့ါတဲကို အလည်လာခဲ့ကွာ.. ရွာက အရက်ပါခဲ့တယ်..ငါးပါယူခဲ့ဦး..” ကျနော်ကြိတ်ကြွေနေသော ဖူးပြည့်ရဲ့အကို မင်းမောင်ရဲ့စကားကြောင့် ကျနော့်စိတ်ထဲ ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ မင်းမောင်မှာက အမေ မရှိတော့ဘူး ရှိတဲ့အဖေကလည်း အရက်သမား၊ ကျနော့်ရဲ့