“  ဘေဘီ  ညာနေ ရတာကို ပျော်နေ လားဟင်  ”  မြို့ နယ် တရားရုံး အရှေ့ မှာ ရပ်ထား တဲ့ အချုပ် ကားကြီး ထဲက နေ အော်လိုက် တဲ့

ခုတင်ပေါ် ဒူးလေး ထောင် ထိုင်နေတဲ့ သူမ ထမီလေးကို အသာ မတင်ပီး အမွှေး ရေးရေးနဲ့ ခြေသလုံး လေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ် နယ်ပီး အနမ်းလေး ပေးလိုက် တယ် ။ အပြင် ပန်း

သော်တာ အိမ်ထဲ က နေ ထွက်လာပြီး သူမ ချစ်သူ မိုးဟိန်း ရှိရာ ကားလေး ဆီသို့ ခပ်သွက်သွက် လေး လှမ်းလာ နေသည် ။ သော်တာ့အရပ်က သာမန်မိန်းကလေးတွေထက်မြင့်သည် နက်မှောင်နေသည့်ဆံနွယ်တွေကလည်း ခါးလယ်လောက်ထိရှည်ကျနေသည်။

ဒီ နေ့ ကျနော် ချစ်ရတဲ့သူနှင့် ချိန်းထားသည်။ ကျနော် တို့ နေ့တိုင်း နီးပါး ဆုံနေ ရပေမယ့် အခုလို အားလပ် ရက်လေး မှာ အကြင်နာ တွေ ဖလှယ်ဖို့ ခဏ ခဏ

ကျွန်တော့ နာမည်က ဆက်ပိုင် အသက် က  (၂၀)  ရန်ကုန် စက်မှုဇုံ တစ်ခုမှာ ကား ဝပ်ရှော့ လုပ်သည်  ။  မမ နာမည် က မိုးမိုးခိုင် အသက် က  (၃၀)

ကို ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ဟင် ”  ချစ်သူရဲ့ အမေးစကားကြောင့် တွေးလက်စ အတွေးတွေ အမျှင်ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ “ဟင် ဪ၊ ဘာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။” ပါးစပ်ကသာ ဒီလိုဖြေလိုက်ရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပြောင်းပြန်။ “ဟူး…

ဇင်မာဝင့် တစ်ယောက် စာအုပ် ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့် အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေ နှင့် မတူ၊ ဟင်းလင်းပွင့် နေသည့်