အသား စိုင်ချင်း အား ပါပါ ရိုက်သံ က တိတ်ဆိတ် သည့် ည ထဲ စည်းချက် မှန်မှန် ထွက်ပေါ် နေသည် ။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ် ထောင်းချိန် […]

ကျွန်တော် ဆေးရုံ က အိမ် အပြန် လမ်းမှာကျွန်တော် ရင်ထဲမှာ ပျော်ရွှင်ခြင်း တွေပြည့်နက်နေ သည် ဘာကြောင့် ဆိုကျွန်တော် အလုပ် ထဲ တွင် ထိခိုက်မှု ဖြစ်ပြီး ဆေးရုံ တတ်နေခဲ့သည်မှာ တစ်လခန့်

ကျွန်တော့် ထက် အသက် (၇) နှစ် လောက်ကြီးသော မမသန့်နှင့် ပတ်သတ်မိပုံကိုပြန်တွေးမိနေပါသည်…..,ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမသန့် တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက် မမသန့်တို့ မိသားစုနဲ့

ရုံးဆင်း ရုံးတက်ချိန် ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်

ကျနော် ခွင့်တင်တာ မရဘူးလို မန်နေဂျာ ကောင်က ဇွတ်ငြင်းဆန် နေ တော့ စိတ် က တော်တော် လေး တိုစပြု လာတယ် ။  အေပရယ် လဆို နှစ်တိုင်း ကျနော် ခွင့်တစ်လ

ဒီနေ့ လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ ရုံးခန်းကို စောစော စီးစီး ရောက် နေတယ်  ။ သူ့ ထက် စောတာ က သူ့ တပည့် သိန်းအုပ်ကျော်  ။  သူ့ ကား

ခိုင်လေး တစ် ယောက် သူများတွေ အပြန် အလှန် ချပ်နေကြ သော ချပ်တင်း တွေကို ဖတ်ပြီး ။ သူမ အဖုတ်ကြီး မှာ ဖောင်းကြွ လာသလို ခံစား နေရသည် ။ 

စိမ်းမြ ကြည်လင် နေသော ချောင်းရေပြင်ကို နှင်းအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော နှင်းအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ သူမ၏ ရုပ်လွှာမှာ ခုလို တကယ်ပဲ

“ အဟင်း  …  အား … ကောင်း လိုက်တာ အောင်ရယ်  … .  ဘယ်လို တွေ လုပ်နေ တာလဲ ”  တိတ်ဆိတ် သော ညနှင့် အခန်းငယ် လေးထဲ