အပြာစာအုပ်

မထိန်းနိုင်လောက်အောင်ကို အစွဲကြီးစွဲမိနေပါပြီ ရွှေဧည့်သည်ရယ်

တစ်ည လုံး သည်းသည်း မဲမဲ ရွာနေသော မိုးကား မိုးလင်းချိန် တွင် တော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း စဲသွား ချေပြီ ။ ကလင် အိမ် အပေါ်ထပ် မှာ ပြတင်း တံခါးကို ဖွင့်နေသော […]

အပြာစာအုပ်

ခယ်မလေးနဲ့ ခဲအို

နေမင်း တောင်ကြီးသို့ ပြန်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ချစ်ရတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးကို ခွဲရပြန်ဦးမည်။ သူ တောင်ကြီးတွင် ခြောက်လကျော်လောက်ပြီ တာဝန်ကျနေတာ။ အစိုးရဌာနကြီးတစ်ခုတွင် အရာရှိတစ်ဦးဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့နားတွင် စီမံကိန်းတစ်ခု၌ တာဝန်ခံအဖြစ် စေလွှတ်ခြင်းခံရသည်။ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမို့ ငြင်းဆိုခွင့်မရှိပဲ ကျရာတာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည်။

အပြာစာအုပ်

ဒါမျိုးအရသာကို ကြုံဖူးမှပဲသိတော့တယ်ရှင်

အိမ်ရောက် တော့ သူ့ဇနီး သင်းသင်းကို မတွေ့၍ အိမ်ဖေါ် မသန်းရွှေ အား နင့်အမဘယ်သွား သလဲဟု မေးလိုက် သည် ။  “ အော်အကို ပြန်လာပြီလား  အမ ဟိုဘက် တိုက်ခန်း က

အပြာစာအုပ်

အိစက်ပြီး ကြပ်စီးနေတာပဲ မရီးလေးရယ်

ကို ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ဟင် ”  ချစ်သူရဲ့ အမေးစကားကြောင့် တွေးလက်စ အတွေးတွေ အမျှင်ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ “ဟင် ဪ၊ ဘာမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။” ပါးစပ်ကသာ ဒီလိုဖြေလိုက်ရတာ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ပြောင်းပြန်။ “ဟူး…

အပြာစာအုပ်

မလူးသာမလွန့်သာနဲ့ သူစေညွှန်ရာကခဲ့ရတဲ့ ညီမတို့ပါနော်

မောင်မင်းဆွေနွယ် အသက်  (၂၇) နှစ် အထက်ပါ စာတမ်း ကပ်ထားတဲ့ ကားကြီး တွေ တန်းစီ ရပ်ထားတဲ့ အရှေ့ က ကိုယ်ပိုင် ကားလေး ထဲမှာ ရွှေစင် တစ်ယောက် အရုပ် ကြိုးပြတ်

အပြာစာအုပ်

ကောင်းချက်ကတော့ လွန်လွန်းပါတယ်ရှင်

ဇာတ်လမ်း က ဒီလိုစတယ် ။ …သေချင်းဆိုး ကာလနာကြီး … ရှင် ဒီ သေရည်တွေ သောက်လာပြန်ပြီလား။ ဒီမိသားစု ဒီလောက်နဲ့မွဲတာကို ကြည့်လို့ အားမရသေးလို့ပေါ့။ ဟုတ်လား။ ခွေးမြီးအိုအကောက်ကြီးရဲ့…..…..ဟာ .. မိန်းမကလည်း သေရည်မဟုတ်ပါဘူးကွာ။

Scroll to Top