Author name: adminpower

World War ဖြစ်နေတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး Google သွားခေါက်ဖြစ်တယ်။ မန်ယူဖန်ဆိုတော့ မန်ယူနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ဟာဆို ဘာနေနေ စိတ်ဝင် စားတာပေါ့။ မန်ယူက ၁၉၁၁ ခုနှစ်မှာ ချန်ပီယံဆု တစ်ခါရပြီး ၁၉၅၂ ခုနှစ်မှ အမှတ်ပေး […]

အိပ်ယာကနိုးတာနဲ့ စံပယ်ပန်းရနံ့တွေက မွှေးလွန်းလှသည်။ မေမေ ဘုရားပန်းတင်ထားတာပဲ ဖြစ်မည်။ မေမေရဲ့ ဘုရားရှိခိုးသံကိုလည်း ကြားနေရသည်။ ဒါပေမယ့် မေသင်း မထချင်သေး။ ဆက်အိပ်နေချင်သေးသည်။ မိုးအေးအေးနဲ့ အိပ်ယာထဲ ကွေးနေချင်သေးသည်။ “ဟဲ့ မေသင်း မထသေးဘူးလား။ ဒီကလေးမ

(ဂျပန်ခေတ်ဇာတ်လမ်း ရေးပေးပါဆိုလို့ ဥာဏ်မှီသလောက် တွယ်လိုက်တာ အဟေးးးးးးးးးး) မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး သူ့ကျွန်ဘဝ ရောက်ရှိပြီး ဖက်စစ်ဂျပန်များ တောရောမြို့ပါ ခြေရှုပ်နေချိန်တွင် ရွာတစ်ရွာ၌ ” နောင် နောင် နောင် နောင် ” ဂျပန် အလိုတော်ရိ

“ယွန်းနဲ့ ခွေးမ နှစ်ယောက်တည်းပါ သခင်ရှင့်။” “လုံခြုံရဲ့လား။” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့် လုံခြုံပါတယ် သခင်ရှင့်” “အေး ဒါဆို အိမ်သာထဲဝင်၊ ယွန်းမြင်အောင် အိမ်သာတံခါးကို ဖွင့်ထား၊ ပြီးရင် အကုန်ချွတ်။ ပြီးရင်ပြော။” တဖက်မှ အမိန့်သံဆုံးသောအခါ ကေသဉ္ဇာနွယ်မှာ

ကေသဉ္ဇာနွယ်ကို ယွန်းသိခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ သိခဲ့သည်ဆိုတာထက် ကေသဉ္ဇာနွယ်နှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်ခဲ့သည်မှာ အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။ တခြားကျောင်းသူများကဲ့သို့ သူငယ်ချင်းသိပ်မများတတ်သော သူမအဖို့ ကေသဉ္ဇာနွယ်မှာ သူမ၏ တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ သူမနှင့် ကေသဉ္ဇာနွယ် မိတ်ဆွေဖြစ်ခဲ့ကြသည်မှာ အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝကတည်းကဖြစ်သည်။ သူမ

မိုးရာသီရဲ့ ညတစ်ညဟာ မြို့စွန်က အိမ်ဟောင်းကြီးထဲမှာ ထူးထူးခြားခြား တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ အိမ်ကြီးရဲ့ သစ်သားကြမ်းပြင်ဟာ မိုးစက်တွေရဲ့ ရိုက်ခတ်သံကြောင့် အနည်းငယ် တုန်ခါနေသလို။ ဦးတုတ်ကြီး၊ အသက် ၄၀ နှစ်အရွယ် အိမ်ရှင်ကြီးဟာ ထမင်းစားပွဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေရင်း

အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လာပြန်တော့ ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေ သတိရမိသည်။ အဲ့တုန်းက သူက ၂၁ ဝန်းကျင်လောက်၊ broken family ဖြစ်တာကြောင့်ရော မိဘတွေနဲ့ အတူမနေရတာကြောင့်ပါ ။ ဆိုးလို့ရမျှ ဆိုးနေတဲ့အချိန်၊ ဆေး၊ အရက် ၊ sex အကုန်လုပ်သည်။

“ လာ… မောင်လေးရယ်… မမကို ဒီကုတင်စောင်းမှာပဲ လုပ်ပေးပါ ” မချိုက လီးကိုကိုင်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်၍ အလုပ်စရန် ပြောလိုက်ပြီး လီးကိုလက်မှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခန္ဓာကိုယ်အား ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်ရင်း တင်သားကြီးများကို ကုတင်စောင်းတွင်တင်ကာ