အဲ့ ဒီ မနက် က … အိပ်မက်ကောင်းများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းကင်းခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သောမည်ကာမတ္တအိပ်စက် ခြင်းတစ်ခုမှ ပျင်းရိညီးငွေ့စွာနိုးထခဲ့မိသည်…။ ဖြစ်နေကျမနက်ခင်းကလည်း ထုံးစံအတိုင်း အေးတိ အေးစက်နှင့်ပေါ့ …။ ဘေးနားတွင် ရံဖန်ရံခါရှိခဲ့ဖူးသော အနွေးဓါတ်လေးတစ်ခုအား မရှိနိုင်မှန်းသိရက်နှင့် စမ်းဖြစ်အောင် […]
အပြင် ဘက်မှာ လျှောက်သွား နေတဲ့ သူတွေကို ကြည့် ရင်း ကော်ဖီ ကို တကျိုက် သောက်လိုက် တယ် ။ ဒီနေ့ ဟာ လန်ဒန် မှာ အုံ့ဆိုင်း မှိုင်း တဲ့နေ့
ရုံးဆင်း ရုံးတက်ချိန် ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်
အပျို ကြီး အပျိုကြီးရေဟု ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် အသံပေး၍ ဒေါ်နီမာဝင်လာသည်။ “ အော် ဘယ်သူလဲလို့ မမမာ လာလေထိုင်” သိလျှက်နှင့် ဧည့်ဝတ်စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ျားလုပ်စာ ထိုင်စား၊ အတင်းပြော အိမ်လည်၊
ဘိုတောက် သည် ဘကြီး ဘုန်းကြီး ကြောင့် တောမှ မြို့ ရောက်ခဲ့ ရသလို ဘကြီးဘုန်းကြီး ရဲ့ . . ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုး..ဦးလွန်းမောင်ဒေါ်တင်တင်မြင့်တို့ဆီမှာ . . နေခွင့် အ လုပ်လုပ်ခွင့်
နဖူး ထက် က ချွေးစ လေးတွေ ကို လက်ခုံနဲ့ တို့ သုတ်ရင်း ရှင်းလက်စ အမှိုက်တွေ ကို အမှိုက် ပုံးထဲ ထည့်လိုက် သည် အရာရာ နေရာ တကျရှိ မရှိ
ကျွန်မ စိတ် ကသိ ကအောင့် ဖြင့် အခန်းထဲရောက်နေသည် မွေ့ယာထူထူဖြူဖြူတွေက သဘောကျစရာဖြစ်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမတင်မကျ အကိုနဲ့စပြောလာတုန်းက နောက်ပြောင်နေသည်ဟု ထင် မိ သည် အခုတော့ အေးဆေးတိတ်ဆိတ်တဲ့ ဘန်ဂလိုထဲ ရောက်နေရပြီ။ ခေါင်းက ခပ်ကိုက်ကိုက်။
ကျွန်မနာမည် ခင်နှင်းဝေ ပါ။ တော်တော်များများကတော့ ခင်လေးလို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ ကျမ အပျိုဘဝက မိန်းမကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီရှင်။ ကိုယ်ကျင့်တရား၊ လူမှုကျင့်ဝတ်၊ သိက္ခာတရားတွေ ကျိုးပျက်နေတဲ့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီ….။ ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်သွားရသလဲဆိုရင်တော့….။ ကျမအသက်
ကျွန်မ နာမည် လဲ့လဲ့ပါ။ ကျွန်မအမေ က ဒေါ်အေးအေးအောင် တဲ့ ။ မိဘ နှစ်ပါး သဘောထား မတိုက်ဆိုင် လို့ ကွာရှင်းပြီး နောက်ပိုင်း ကျွန်မ တို့ ဆင်းဆင်း ရဲရဲ နေခဲ့