မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်မိသည်နှင့်ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သွား မိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့်မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။ ‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’ ‘’ ဟုတ်ကဲ့ — တက်ပါ ’’ ကားတံခါးကိုဖ ွင့် ပေးပြီး […]
ကျနော့် ဇနီဖြစ် သူ အစောနှင့် တွေဆုံရခြင်းမှာ အတော်ကလေး ထူးသည်တော့မဟုတ်ပါ။ကျနော်မြို့ဖက်သွားလေတိုင်း အစောတို့ရွာကလေးကို ခဏတဖြုတ်လောက်တော့ဝင်ပြီး အမောအပန်းဖြေရသည်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ အပန်းဖြေချင်စဖွယ်ဖြစ်ရခြင်းမှာလည်း အစောတို့ရွာဦးထိပ်တွင် ထန်းတောကြီးရှိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ထိုထန်းတောအုပ်ကလေးတွင် ကျနော်နှင့် အစော နှဖူးစာဆုံခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။ တစ်နေ့တွင် ဈေးဝယ်ပြီးအပြန်
ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထောက်သက် က (၆) နှစ် ။ ကလေး မရှိဘူး။ မယူတာ ဆိုပါတော့ဗျာ။ ကလေးလည်း မမွေးဘူး။ မျော့လည်းပါတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်မိန်းမစောက်ဖုတ်က ဘယ်ချိန်လိုးလိုး အသစ်တိုင်းပဲဗျ။ နေ့တိုင်း နီးပါး လိုးဖြစ်တယ်။ လိုးတိုင်းလည်း
အခု ရေး မယ် ဇာတ်လမ်းလေး က ကျမဘဝ ရဲ့ လိင်နဲ့ ပါတ်သက် တဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံပါ ။ ဖြစ်ခဲ့ တာကြာလှပြီ ဆိုပေမဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံ
နောက် ရက် မှာ ဗဟို တရားရုံး မှာ လက်မှတ် ထိုးပါတယ် ။ မနက်ပိုင်း မိန်းက လေး တစ်ယောက် အတွက် မင်္ဂလာ ဆောင် တဲ့ နေ့ဟာ ဘဝ တစ်သက်
ဒေါ်ကေသွယ် လဲ အလွန် အမင်း ကာမ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြ ပြီး ထကြွ သောင်းကျန်း နေခဲ့ရတာ ကြာပြီ ဆို တော့ သိဒ္ဓိ လို တာဝန် ယူ ပေးမယ့် အား
ခံဝန်း ကျယ်ကြီး တစ်ခု ၊ နှစ် ဧကခန့် ကျယ်ဝန်း သည် ။ ထိုခြံဝန်း ကျယ်ကြီး အတွင်းရှိ တစ်ထပ် တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင် ဆေးသုတ် ထားသည် ။ တစ်ထပ်တိုက်
ကျမ ကို ရွာက လူတွေ က တော့ မမတင်လို့ ခေါ်ကြတယ် ကျမက ကျမယောကျၤား ကိုမြမောင်သေသွားပြီး ကတည်းက တခုလပ်ဆိုတဲ့ အထီးကျန်ဘဝကိုခံယူထားတဲ့သူပါ ကျမအသက်က (၃၂) နှစ်စွန်းရုံ ဘဲရှိသေးတယ် တင်တင်လှဆိုတဲ့ နာမည်အတိုင်း
ရန်ကုန် မှ မန္တလေး သို့ ထွက်ခွာ မယ့် အမှတ် (၅) အဆန် အမြန် ညရထား ကြီးရဲ့ အိပ်စင်တွဲဆီ မီချယ် အချိန်မီ ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် တစ်လုံးပဲ ပါတာမို့