ရှင်းရင်ရှင်းသလို မရှောင်တတ်တဲ့ မမကြီးတို့ပါလား
ကျွန်တော် အောင်ဇော်က ရှက်တတ်တဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက် ပါ ။ အရှက်ကြီး သလို အကြောက် ကြီးသူလည်း ဖြစ်ပါ တယ် ။ တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ် ဖြေပြီးမှ အရှက် ကြောက်ကြီးသူက နေ […]
ကျွန်တော် အောင်ဇော်က ရှက်တတ်တဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက် ပါ ။ အရှက်ကြီး သလို အကြောက် ကြီးသူလည်း ဖြစ်ပါ တယ် ။ တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ် ဖြေပြီးမှ အရှက် ကြောက်ကြီးသူက နေ […]
” ခုန … ဖုန်းဆက် တာ … ဒီအိမ်လား မသိဘူး ” ” ဟုတ် … ရေဗူး မှာ ထားတာပါ ” ” ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ
ကိုဦး … ” ” “ “ ဗျာ … . ”” ““ ကိုဦး … . . ” ” အော် ပြောပါ သော်သော်
စောပီဖိုး တစ်ယောက် ထိုင်းနိုင်ငံ နယ်စပ် က ဒုက္ခသည်စခန်းကနေပြီး အမေရိကန်ပြည်ကို ရောက်ရှိလာပြီးနောက် ပထမဆုံး လုပ်ရတဲ့ အလုပ်က ကုလားထမင်းဆိုင်မှာ အကူ ထမင်းချက် ဖြစ်သည် ။ သူနဲ့ အတူတူ လာခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်းစောအယ်စေး က
နေ့လည်ဖက် မို့လား မသိ လူက ရှင်းနေ လေ သည် ။ ဧည့်ခန်း ဆိုဖာ ဆက်တီ တွင် ဧည့်သည် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အသက်က ၃၀ ကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနှင့်
သီတာ တစ်ယောက် ဈေးဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ရင်း တစ်စုံတစ်ဦးကို သတိရ လိုက်တယ် ။ သတိ ရမိ သူက တချိန်က ပတ်သက်ခဲ့ ဖူးတဲ့သူ ။ ဆရာ့နာမည် ကဦးနေလ ။ဆရာ့ ကို ရန်ကုန်မှာတွေ့ပြီး
တောင်တန်းသာ ရွာ က လေးသည် မြစ်ဝကျွန်း ပေါ်ဒေသတွင် ရှိသောရွာလေး တစ်ရွာဖြစ်သည် ။ အိမ်ခြေ မှာ (၅၀၀) ဝန်းကျင် ရှိပြီး ကရင် တိုင်းရင်းသား အများစု နေထိုင် ကြသည် ။
ကျွန်တော့် ထက် အသက် (၇) နှစ် လောက်ကြီးသော မမသန့်နှင့် ပတ်သတ်မိပုံကိုပြန်တွေးမိနေပါသည်…..,ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမသန့် တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက် မမသန့်တို့ မိသားစုနဲ့
မိုးအောင်သူ မှာ မကြာ သေးမှီ က မှ သချာၤ အဓိက နူင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ဘာလုပ်စားရမည်မှန်း မသိ၊ နဂိုလ် ထဲက သူ့ အကို ကိုမောင်ဟန် တို့