သုခဝတီ ဟု ဆိုလိုက် သည်နှင့် ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ကို ပြေးမြင်ကြမည်ဖြစ်သည်။ သုခဝတီရပ်ကွက် လမ်းသွယ်အတွင်းရှိ တိုက်တစ်လုံးအတွင်းမှ ဆူညံသံများထွက်ပေါ်နေသည်။ သေချာနားစိုက်ထောင်မှ အသံသဲ့သဲ့သာကြားနိုင်မည်ဖြစ်ပြီး ဆူညံသံများအဆုံးတွင် ခြံတံခါးဖွင့်၍ ကားတစ်စီး ထွက်ခွာသွားသည်။ ိုဝရံတာမှ စူးစိုက်ကြည့်နေသော မှိန်ဖျော့ဖျော့

တကယ် တော့ အလိုးခံရန် ဘယ်လိုအနေ အထားမျိုးနေပေးရမည်ကို မေးလိုသည်။ မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။ “ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား” ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ ခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။ မျက်နှာသာမက