ဝေလွင် နှင့် ကလျာတို့သည် ညားခါစ လင်မယားများ ဖြစ်ကြသည်.. ။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် အတူမနေချင်ကြပေ…။ ကြင်စဦးမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဝုန်းချင်သလို ကုတင်ကျိုးသွားအောင်အထိ ဆောင့်ချင်ကြလေသည်….။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဦးသား အလုပ်ပိတ်ရက်မှာ အိမ်ငှါး ရှာထွက်ကြလေသည်…။ […]
တကယ် တော့ သက်လွင် လွန်သည် ဟု မဆိုသာပါ ။ မတ် က မရီးကို ကြံတာမျိုး က မမှန် ဟုသာ အရပ် စကား ကြားခဲ့ ဘူးပါသည် ။ အမှန်
“ငအောင် ရေသွားကူးမယ်လေကွာ ကောင်မလေးတွေက အရမ်းလန်းတယ်ကွ… ဟေ့ကောင် ဘာငိုင်နေတာလဲ” သက်နိုင် ဘန်ဂလိုထဲကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ငေးနေတုန်း … သူငယ်ချင်း ရဲနိုင်က လှမ်းခေါ်သည် ။ “မင်းကွာ ဒီကမ်းခြေမှာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လောက် ရနိုင်တဲ့ဟာကို
ဖြိုးငယ်ငယ် က ဖဲဝိုင်းမှ ထကာ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ် လိုက်သည် ။ တော်ပြီ မစု ရေ ဒီနေ့ တော့ နားတော့ မယ် ။ လုပ်စရာ လေးရှိ သေးလို့ ။
ရုံးဆင်း ရုံးတက်ချိန် ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်
တကယ် တော့ အလိုးခံရန် ဘယ်လိုအနေ အထားမျိုးနေပေးရမည်ကို မေးလိုသည်။ မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။ “ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား” ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ ခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။ မျက်နှာသာမက
ချယ်ရီ တစ်ယောက် မိဘ သဘော မတူတဲ့ သူနဲ့ လင်နောက် လိုက်ခဲ့တာဖြစ် ။ ချယ်ရီ့ ကောင်လေး ဘက်ကလဲ ချယ်ရီနဲ့ သဘောမတူ ။ ချယ်ရီ့ ဘက်လဲ သဘေ ာမတူတော့ နှစ်ဦးသဘော
အချိန် က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ် သည် ။ ရွာလမ်း တလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက် ရှိသော အသား နီစပ်စပ်နှင့် တရုတ် ကပြားပုံ ပေါက်နေသော လူ တစ်ယောက် လျှောက် လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ
“ အဟင်း … အား … ကောင်း လိုက်တာ အောင်ရယ် … . ဘယ်လို တွေ လုပ်နေ တာလဲ ” တိတ်ဆိတ် သော ညနှင့် အခန်းငယ် လေးထဲ