အပြာစာအုပ်

သိသိလျက်နဲ့ မိုက်မိတယ်

ကျွန်မနာမည် ခင်နှင်းဝေ ပါ။ တော်တော်များများကတော့ ခင်လေးလို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ ကျမ အပျိုဘဝက မိန်းမကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီရှင်။ ကိုယ်ကျင့်တရား၊ လူမှုကျင့်ဝတ်၊ သိက္ခာတရားတွေ ကျိုးပျက်နေတဲ့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီ….။ ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်သွားရသလဲဆိုရင်တော့….။ ကျမအသက်

အပြာစာအုပ်

အမိန့်နာခံတတ်လွန်းလို့ အတော်ကောင်းတာရှင့်

ကျွန် တော်  (၆)  ထပ်၏ လှေခါး ထစ်များကို နင်းပြီးသော့ဖွင့် လိုက်သော အခါ ရေချိုးခန်း မီးလင်း နေကြောင်း တွေ့ရသည် ။ အိမ်ရှေ့ ဆိုဖာ ပေါ်မှာ ပစ်လှဲပြီးအမောဖြေ နေတုန်း နော်မူထွက်

အပြာစာအုပ်

စိမ်ထားပြီး ဇိမ်အပြည့်ယူလိုက်ပါရှင်

အောင်အောင် တစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ မကောင်းတာ လုပ်ရန် အဆင်သင့် ။ မျက်နှာ မူရာ မှာ ရှိတဲ့TVထဲ ကကိုယ် တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့ လှုပ်ရှားမှု တွေ ကြောင့် ကာမ စိတ်တွေတဟုန်ထိုး

အပြာစာအုပ်

စွဲရင်းနဲ့ပဲ ရုန်းမရအောင်ဖြစ်ရပါတယ်နော်

သူ ဆိုတာ က မောင်မောင်ဦးပါ။ သူတို့ ဆိုတာက မောင်မောင်ဦးနဲ့ သိင်္ဂီမော်တို့လင်မယား။ ကျွန်မကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း။ နေရာကမြန်မာရိုးရာ သင်္ကြန်ပွဲကျင်းပနေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံပြင်ပက တစ်နေရာ။ ဒီကိုလာရင်း မောင်မောင်ဦးနဲ့ စုံမိတယ်။ သူတို့လင်မယားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ ခြောက်လလောက်ရှိပြီ။

အပြာစာအုပ်

ညှို့အားပြင်းတဲ့ အချစ်တွေက တဆတ်ဆတ်ကိုတုန်ခါနေတာပါပဲ ဘေဘီရယ်

“  ဘေဘီ  ညာနေ ရတာကို ပျော်နေ လားဟင်  ”  မြို့ နယ် တရားရုံး အရှေ့ မှာ ရပ်ထား တဲ့ အချုပ် ကားကြီး ထဲက နေ အော်လိုက် တဲ့

အပြာစာအုပ်

ရေဆေးလိုက်ရင် ပြောင်သွားမှာပေါ့ကလေးရယ်

တကယ်တော့  ဘယ်လို အနေ အထားမျိုး နေပေး ရမည်ကို မေးလိုသည်။ မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။ “ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား” ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ ခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။

Scroll to Top