လူ တိုင်းမှာ နှလုံးသား တစ်ခုစီ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမဆီမှာ ရှိတဲ့ နှလုံးသားကိုတော့ ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ နှလုံးသားမရှိရင် အသက်ဆက်မရှင်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိပေမဲ့ ကျမ ဆက်ပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ။ ဒီလို ဆောင်းလေမြူးတဲ့ ညချမ်းအခါမျိုးဆို သာတောင် […]
ဒီ နေ့ အိမ် မှာ ဘယ်သူမှ မရှိလို့ သဇင်တယောက်တည်း လွတ်လပ်နေသည် ။ စာကြည့်စားပွဲက ကွန်ပျူတာမှာ Facebookကို ဝင်ရင်း အကောင့်အတုက သူငယ်ချင်းတွေ တင်ထားတဲ့ ပုံတွေ စာတွေကြောင့် စိတ်တွေ ထကြွလာရပြီး
ကျူပ် နောက် မိန်းမ ယူထားတယ် နောက် မိန်းမမှာ ထွေးမြ ဆိုတဲ့ သမီး တစ်ယောက်ပါ လာတယ် ။ ကျုပ် မှာ တော့ မောင်ခိုင် ဆိုတဲ့ သား တစ်ယောက် ပါလာ
ရန်ကုန် မှ မန္တလေး သို့ ထွက်ခွာ မယ့် အမှတ် (၅) အဆန် အမြန် ညရထား ကြီးရဲ့ အိပ်စင်တွဲဆီ မီချယ် အချိန်မီ ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် တစ်လုံးပဲ ပါတာမို့
ကျမ မောင့်ကို အရမ်း ချစ်ပါတယ် ။ ဒါပေမဲ့ မောင့်ဖေဖေကို ပိုပြီး သတိရ တမ်းတမိတယ် ။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လ လောက်က မောင့် ဖေဖေ ကျမကို သားမယား ပြုကျင့်ပြီး ကတည်းက
ချယ်ရီ လူမှန်းသိခါစ ထဲကခြေမွေးမီးမလောင်လက်မွေးမီးမလောင်နေလာခဲ့ရတာ ကံတရားကောင်းတယ်ပဲပြောရမလား နှစ်ဖက်သော အဖိုးအဖွားတွေရဲ့တစ်ဦးထဲသောမြေး ဖေဖေမေမေရဲ့အသည်းကျော်တစ်ဦးထဲသောသမီးလေးပေါ့ ဒီလိုနဲ့အချိန်တန် အရွယ်ရောက်လူလားမြောက်လာတဲ့အခါမှာ မိန်းခလေးတို့ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့အဖုအဖောင်း အမို့အမောက်ရွိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့မြင်သူတကာသွားရေကျအောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကအချိုးအစားပြေပြစ်ပြီးလှပနေပါတယ် ချယ်ရီ လဲကျောင်းပြီးရော မိဘတွေကသမီးလေးနောင်ရေးအတွက် သူ့မိတ်ဆွေသားနဲ့အိမ်ထောင်ချပေးပါတယ်။ ချယ်ရီလဲလင်ယောက်ျားရဲ့မြို့(ရန်ကုန်မြို့)ကြီးကို အဖေအမေတွေရှိ့တဲ့ဟိုးမြန်မာနိုင်ငံအစွန်အဖျားမြို့လေးကလိုက်လာရတာပေါ့ ဆွေမျိုးအသိကလဲမရှိ ယောက်ကျားကလဲ
“ငါ့တူလေး မင်းမင်း မင်းဘာစာအုပ်တွေ ဖတ်နေတာလဲကွ” “ဦးဦး ကျနော် ဝတ္ထုစာအုပ် ဖတ်နေတာ” “မင်းကွာ အရည်မရ အဖတ်မရ ဝတ္ထုတွေ ဖတ်နေရတယ်လို့” “ဦးဦးကလည်း ကျနော် ပျင်းလို့ပါ” “အေး ပျင်းနေရင် ဒီလို အနှစ်သာရရှိတဲ့
“ပြွတ်ပြွတ် – အား– ပြွတ်ဗြစ် ဒုတ် – အမလေး ကိုရယ် – အင့် – အား– ကောင်းလိုက်တာ – အ– အ–” “ကိုလည်း ကောင်းနေပြီ – ပြီးတော့မယ်”
သူမ ဆေးလိပ် သောက်နေ တာကို ကြည့် ကောင်းကောင်းနဲ့ ထိုင်ကြည့်နေ မိသည် ဆေးလိပ် တစ်ဝက်ခန့် ကုန်တော့ ဆက် မသောက် တော့ပဲ ထိုးချေ မီးသတ်လိုက်သည်။ ခုချိန် ထိ ဦးချမ်းသာအောင် ဆေးလိပ်