အပြာစာအုပ်

မမဆီ အမြန်သာလာခဲ့ပါတော့ မောင်ရေ

ရုံး ပိတ်ရက် တစ်ရက်   ရုံးပိတ် သော် လည်း ဘယ်မှ မသွား ချင် သဖြင့် အိပ်ယာ ထဲတွင် ဇိမ်နဲ့ နှပ်နေ ရင်း ဖေ့စ်ဘုတ်ဖွင့်ကာ တောင်တောင် အီအီ လျှောက် မွှေနေ […]

အပြာစာအုပ်

ကောင်းချက်က လန်ထွက်နေတာပဲနော်

ညဉ့်နက် နေ တာ တောင် လမ်းမ တွေပေါ် မှာ ဆိုင်ကယ်တွေကဆူညံပြည့်နှက်နေသည်..။မီးပွိုင့်နှစ်ခုလောက်သွား အပြီးသူ့ဟန်းဖုန်း..မြည်လာသည်။မီးနီမှာရပ်နေ တုံးဖုန်းကိုင်လိုက်သည်..။“ဆရာ..ကျနော် မောင်ကွန်းပါ..”“အေး..ပြော…” “ဆရာဘယ်မှာလဲ…”“ငါ၂၆လမ်းပေါ်မှာ..ဘာဖြစ်လဲ..ပြော..အရေးကြီးလား…”“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ..အရေးကြီးတယ်..ဆရာလာခဲ့နိုင်မလား..”“ဘယ်ကိုလဲ..”ခေါ်သူကသူ့လက်အော က်ကရဲကြပ်ကြီးမောင်ကွန်း..။မောင်ကွန်းနဲ့အဖွဲ့ကမူးယစ်ဆေးဝါးးအမှုတွေ ကိုလိုက်နေသည်..။သူလက်ရှိလုပ်နေဆဲအလုပ်တွေဖြစ်ပေမဲ့သူကနယ်ပြောင်းတော့မှာမို့သိပ်စိတ်မဝင်စားတော့တာအမှန်..။မောင်ကွန်းကသူတို့ရှိနေတဲ့နေရာ ကိုပြောသည်..။သူဦးတည်နေတာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေလို့သူနောက်ကြောင်းပြန်လှည့်ရသည်..။သူရောက်သွားတော့မောင်ကွန်းနဲ့အတူသူ့လက်အောက်ကကောင်လေးတယောက်ကိုအရပ်ဝတ်တွေနဲ့တွေ့သည်..။“ရွေငါး”လို့ခေါ်ကြတဲ့တိုယိုတာကားတစီးနဲ့မှောင်ရိပ်မှာသူ့ကိုစောင့်နေကြသည်..။ကားနောက်ခန်းမှာဆံပင်တိုတိုနဲ့မိန်းမတယောက်ရှိနေသည်..။မောင်ကွန်းကသူ့ကိုကားနောက်ဖုံးကိုဖွင့်ပြသည်..။ကျောပိုးအိတ်တလုံး..ရှိနေသည်..။မောင်ကွန်းကရာဘ(မြင်းဆေး)တွေဖြစ်ကြောင်းရှင်းပြသည် . .  ။ ဒီ ဆော်ကို

အပြာစာအုပ်

ဆရာပဲပြီးအောင် လုပ်ပေးနိုင်တာပါရှင်

သီတာ တစ်ယောက် ဈေးဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ရင်း တစ်စုံတစ်ဦးကို သတိရ လိုက်တယ် ။ သတိ ရမိ သူက တချိန်က ပတ်သက်ခဲ့ ဖူးတဲ့သူ ။ ဆရာ့နာမည် ကဦးနေလ ။ဆရာ့ ကို ရန်ကုန်မှာတွေ့ပြီး

အပြာစာအုပ်

မလူးသာမလွန့်သာနဲ့ သူစေညွှန်ရာကခဲ့ရတဲ့ ညီမတို့ပါနော်

မောင်မင်းဆွေနွယ် အသက်  (၂၇) နှစ် အထက်ပါ စာတမ်း ကပ်ထားတဲ့ ကားကြီး တွေ တန်းစီ ရပ်ထားတဲ့ အရှေ့ က ကိုယ်ပိုင် ကားလေး ထဲမှာ ရွှေစင် တစ်ယောက် အရုပ် ကြိုးပြတ်

အပြာစာအုပ်

နာနာလေးနဲ့ အရသာရှိပြီး ကောင်းလိုက်တာနော်

ကိုထွန်းလူ တို့ မြို့တက် တိုင်း မစန်းစန်းနှင့် ပြူးကျယ်တို့က ချိန်းချိန်း လိုးနေကျ ဖြစ်သည်..။ အိမ်ချင်းကလည်း တောင်ဖက်မြောက်ဖက် ကပ်လျက်သားဆိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်နေကြသည်ကို မည်သူမျှ မရိပ်မိကြ..။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အသက်ချင်းကလည်း အလွန်ကွာသည်..။

အပြာစာအုပ်

မပြီးဆုံးနိုင်တဲ့ ချစ်ခရီးကိုဆက်လိုက်ပါတော့ရှင်

အိမ် တွင် မမ မရှိတုန်း အေးလွင် သူ့ရည်းစား ငယ်ငယ် ကို စကားပြောချင်၍ဟု အကြောင်းပြကာ အိမ်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ အခုတော့ သူအိပ်သော အခန်းထဲတွင်…… အေးလွင် က လီး ကို အငြိမ် မနေဘဲ

အပြာစာအုပ်

ဒီလောက်နဲ့တော့ ဘာမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူးနော်

ဒီနေ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း နေ့လည် ထမင်းစား ချိန်မှာ အပြင်ထွက်မစား .. ။ ပြီးခဲ့သောနှစ်ရက်လောက် မှာ ပွဲဆက်တွေ များခဲ့ ပြီး အစားတွေ မဆင်ခြင်ခဲ့ ။ ပြန်လျော့ရမည် ..။ မနက် ကထည့်ခဲ့တဲ့

အပြာစာအုပ်

အကုန်လုံးသုတ်မပစ်ပါနဲ့ သူငယ်ချင်းမလေးရယ်

ငါ သိပ် အထီး ကျန်တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့် နေတယ်။ “နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။

Scroll to Top