အပြာစာအုပ်

နှစ်ယောက်စလုံးပေးတဲ့ အရသာတွေက ဆန်းပြားလွန်းပါတယ်ရှင်

နှင်း ချည်နှောင် ခံရတာ နဲ့ ချည်နှောင် ရတာ ဘာကို ကြိုက်လဲဟင် နှင်းကတော့ ကိုယ့်ကို အချည် မခံနိုင်သလို ကိုယ်တိုင် လဲ ဘယ်သူ့ ကိုမှ မချည် ချင်ဘူး သူ့ လွတ်လပ် […]

အပြာစာအုပ်

တော်တော်လေးစွမ်းနိုင်မှ လာခဲ့နော်ကောင်းမကောင်းသိစေရမယ်

ငါ သိပ် အထီးကျန် တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့် နေတယ်။ “နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။

အပြာစာအုပ်

ပုံမှန်ထက်ပိုတဲ့ အရသာတွေနဲ့ပေါ့ရှင်

ကျွန်မ နာမည် လဲ့လဲ့ ပါ ။ ကျွန်မအမေက ဒေါ်အေးအေးအောင်တဲ့။ မိဘနှစ်ပါး သဘောထားမတိုက်ဆိုင်လို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်မတို့ ဆင်းဆင်းရဲရဲနေခဲ့ရပါတယ်။ တနေကုန် ထမင်းငတ်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းသွားရင် မုန့်ဖိုးမပါတာတွေ ကျောင်းစိမ်းအကျီင်္အနွမ်းလေးတွေပဲ ဝတ်ခဲ့ရတာတွေ အခုထိ မှတ်မိနေဆဲပါ။ဒါပေမဲ့

အပြာစာအုပ်

မရပ်မနားနဲ့ အားပါလှတဲ့ ကိုကိုပါလားနော်

မောင်မောင်မျိုး တစ်ယောက် တော်တော် ပျော်နေသည် ။ အခုချိန် တွင် ကမ္ဘာပေါ် မှာ စိတ် အချမ်းသာဆုံး လူစာရင်း ကောက်လိုက် ရင် သူထိပ်ဆုံး နားလေး ကပင် ပါလာနိုင် သည် ။ 

အပြာစာအုပ်

အသဲခိုက်အောင်ကောင်းနေတော့လဲ ခွင့်ပြုပေးရတာပေါ့ရှင်

”  ဝုတ်  ဝုတ် ဝုတ်  ဝုတ် ” ရပ်ကွက် အတွင်း ခိုကပ် နေ သော ခွေး၂ကောင်မှာ နှင်းသူဇာ အားထိုးဟောင်တော့သည်။ ” ဟဲ့ခွေး – ဟဲ့ခွေးးး သွားစမ်း ”

အပြာစာအုပ်

ပြိုင်တူပြီးလေပိုကောင်းလေရှင့်

အသက် အစိတ်မှာ ပုခက် မချိတ်ရရင် တစ်သက် မနိတ်ဘူး ဆိုတဲ့ စကားရှိ ပေမယ့် ညိုမောင်အဖို့ က တော့ အသက်(၂၆) နှစ် ရောက်မှ ရှားရှား ပါးပါး ရည်းစား လေးတစ်ယောက် ရခဲ့ရသည်

အပြာစာအုပ်

ကျားသုံးကောင်ကြားက အချစ်ဆုံးလေးရဲ့အစွမ်း

မိန်းမ က အရမ်းရှက်တတ် သည် ။ အ တို အကျပ်တွေ ဘယ်တော့မှ မဝတ်။ ဒါပေမယ့် လိင်စိတ် ပြင်းသည်။ နမ်းရင် ကိုယ့်လျှာကို နာတဲ့အထိ စုပ်နေ ကိုက်နေကျ။ တစ်ရက် အပြင်မထွက်ခင်

အပြာစာအုပ်

ကြည်လင်ချိုမြိန်လွန်းတဲ့ အရသာမျိုးကို တောင့်တနေဆဲပါ ကိုရယ်

မမြစိမ်း ဆိုတာ တရပ်ကွက် လုံးက လက်ဖျား ခါရတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက် ။  စံပြဈေး နောက်ဘက် ရပ်ကွက် လေး ထဲကို ပြောင်းရွေ့ လာတဲ့ မမြစိမ်း တို့ မိသားစု ကို

Scroll to Top