အပြာစာအုပ်

အကြင်နာတွေကို အားကုန်သာထည့်လိုက်ပါတော့ မောင်ရယ်

မန္တလေး မြို့ရဲ့ မြို့သစ် ရပ်ကွက် တစ်ခုမှာ ကျွန်တော် က ဆိုင်ကယ် ဝပ်ရှော့ တစ်ခုမှာ ပညာသင် နေတဲ့ ပညာသင် တစ်ယောက်ပေါ့ ။ အသက်က (၁၉) နှစ် အဖေ က […]

အပြာစာအုပ်

အားပြင်းပြင်းနဲ့ ကြာကြာလေးကစ်လိုက်စမ်းပါ အိုပါးတို့ရယ်

သူ က ကျွန်မကို အိပ်ယာပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်သည်။ကျွန်မ ကိုယ်ပေါ်မှာ အနက်ရောင်အတွင်းခံ ဝမ်းဆက် လေးကလွဲ ပြီး ဘာမှမကျန်တော့ ။သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာလဲ အားကစားဘောင်းဘီတိုလေးတစ်ထည်တည်း ဝတ်ထားတော့သည်။ သူက ကျွန်မလည်တိုင်ကို ဖွဖွ နမ်းရင် ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်သည်။ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်ပြီး

အပြာစာအုပ်

ငယ်ပေမယ့် ဒီလောက်ကတော့ အေးဆေးပါနော်

”  ဒေါက် ဒေါက်  …  ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။”  မမ  … မင်္ဂလာပါ

အပြာစာအုပ်

ဝကိုမဝနိုင်အောင်ပါပဲလား ကိုကြီးရယ်

ကျွန်တော် နာမည် က ကျော်ကျော်သန်းပါ အပေါင်း အသင်းတွေ က တော့ ကျော်ကြီး လို့ ခေါ်ကြတာ ပေါ့ တက်ဆီ သမားလေး ကျော်ကြီး ပေါ့ဗျာ ကျော် အသက် (၂၅) မှာ

အပြာစာအုပ်

သူငယ်ချင်းတွေပဲ မျှစားကြတာပေါ့ရှင်

မောင် ပြန်ရောက် ပြီလား နှင်း နေ သိပ် မကောင်းလို့ စောစော ပြန်ခဲ့လိုက် တာ  ”  ”  အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း တွင် မောင်နှင့် ကိုနိုင်တို့ ထိုင် နေသည် ကို

အပြာစာအုပ်

အရသာနှစ်ခုကို တပြိုင်ထဲခံစားလိုက်ရပါတယ် မောင်ရယ်

ကိုတွတ်ကြီး သည် လက်မှ နာရီကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်သုတ်သုတ် လမ်းကို ဆက်လျောက် နေသည် ။ အချိန် က ညနေ ငါးနာရီ ကျော်ကျော်သာ ရှိသေး သော်လည်း မိုးသား များအုံဆိုင်း

အပြာစာအုပ်

အရမ်းတတ်လွန်းအားကြီးတဲ့ ချစ်ဆုံးဦးရယ်

သူမ ဆေးလိပ် သောက်နေ တာ ကို ကြည့် ကောင်းကောင်းနဲ့ ထိုင်ကြည့် နေမိသည် . .  ဆေးလိပ် တစ်ဝက်ခန့် ကုန်တော့ ဆက် မသောက် တော့ ပဲ ထိုးချေ မီးသတ်

Scroll to Top