အပြာစာအုပ်

ရှင်းရင်ရှင်းသလို မရှောင်တတ်တဲ့ မမကြီးတို့ပါလား

ကျွန်တော် အောင်ဇော်က ရှက်တတ်တဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက် ပါ ။ အရှက်ကြီး သလို အကြောက် ကြီးသူလည်း ဖြစ်ပါ တယ် ။ တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ် ဖြေပြီးမှ အရှက် ကြောက်ကြီးသူက နေ […]

အပြာစာအုပ်

ရှေ့ကဆိုလဲအိုကေ နောက်ကဆိုလဲပိုအိုကေပေါ့ရှင့်

စောပီဖိုး တစ်ယောက် ထိုင်းနိုင်ငံ နယ်စပ် က ဒုက္ခသည်စခန်းကနေပြီး အမေရိကန်ပြည်ကို ရောက်ရှိလာပြီးနောက် ပထမဆုံး လုပ်ရတဲ့ အလုပ်က ကုလားထမင်းဆိုင်မှာ အကူ ထမင်းချက် ဖြစ်သည် ။ သူနဲ့ အတူတူ လာခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်းစောအယ်စေး က

အပြာစာအုပ်

ဒီလိုအရသာမျိုးရဖို့ ဒီလိုလုပ်ရတယ် မောင်ရဲ့

နေ့လည်ဖက် မို့လား မသိ လူက ရှင်းနေ လေ သည် ။ ဧည့်ခန်း ဆိုဖာ ဆက်တီ တွင် ဧည့်သည် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အသက်က ၃၀ ကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနှင့်

အပြာစာအုပ်

ဆရာပဲပြီးအောင် လုပ်ပေးနိုင်တာပါရှင်

သီတာ တစ်ယောက် ဈေးဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ရင်း တစ်စုံတစ်ဦးကို သတိရ လိုက်တယ် ။ သတိ ရမိ သူက တချိန်က ပတ်သက်ခဲ့ ဖူးတဲ့သူ ။ ဆရာ့နာမည် ကဦးနေလ ။ဆရာ့ ကို ရန်ကုန်မှာတွေ့ပြီး

အပြာစာအုပ်

ပကတိ စင်းလုံးချောလေးကို အတွေ့ကြုံသစ်တွေနဲ့ ကြိုဆိုလိုက်ပါတယ်နော်

တောင်တန်းသာ ရွာ က လေးသည် မြစ်ဝကျွန်း ပေါ်ဒေသတွင် ရှိသောရွာလေး တစ်ရွာဖြစ်သည် ။ အိမ်ခြေ မှာ   (၅၀၀) ဝန်းကျင် ရှိပြီး ကရင် တိုင်းရင်းသား အများစု နေထိုင် ကြသည် ။

အပြာစာအုပ်

အတူတူကောင်းချင်လို့ပါ မမရယ်

ကျွန်တော့် ထက် အသက် (၇) နှစ် လောက်ကြီးသော မမသန့်နှင့် ပတ်သတ်မိပုံကိုပြန်တွေးမိနေပါသည်…..,ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမသန့် တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက် မမသန့်တို့ မိသားစုနဲ့

အပြာစာအုပ်

ခရေပွင့်လေးရဲ့ အရသာရှိပုံကတော့ ရှယ်ပဲနော်

မိုးအောင်သူ မှာ မကြာ သေးမှီ က မှ သချာၤ အဓိက နူင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ဘာလုပ်စားရမည်မှန်း မသိ၊ နဂိုလ် ထဲက သူ့ အကို ကိုမောင်ဟန် တို့

Scroll to Top