“….အေး… ဟုတ်တယ်….. ငါလည်း ကြားဖူးတယ်…..။ စောက်ခေါင်းနက်တဲ့ မိန်းမကို ခေါင်းအုံးခုပြီး လုပ်မှအားရဆိုဘဲ….။ ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလိုက်တော့ သားအိမ်ဝက မြင့်တက်လာပြီး လီးထိပ်နဲ့ ဆောင့်မိတော့ ပိုကောင်းဆိုဘဲကွ….” တူးတူးက သူကြားဖူးသမျှကို အားပါးတရ ပြောနေစဉ် အောင်ထွန်းက… […]
ဖိုးတုတ်က မနီကို လုလင်ပြန်ချိန်အကြောင်း ရှင်းပြနေ၏။ လူငယ်သလောက် ဗဟုသုတကြွယ်သော ဖိုးတုတ်ကို မနီ အံ့သြနေသည်။ သူမပင် ဒီဝေါဟာရတွေ မသိတော့။ ငယ်ငယ်ကတော့ ကြားဖူးသလိုရှိ၏။ ဘာအဓိပ္ပာယ်မှန်းတော့ မသိ။ ဖိုးတုတ်က ဆက်ပြောသည်။ “ ရှေးမြန်မာမင်းတွေ
ကျွန်တော့် ဘဝ တစ်လျှောက်လုံးမှာ မိန်းမ တော်တော်များများနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီထဲက မမေ့နိုင်တဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အရမ်းခင်တဲ့ တင်ဝင်း ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း ရှိပါတယ်။ သူ့အိမ်က ကျနော့ရဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်ပါ။ သူ့မိဘတွေက
“အစ်မရေ အစ်မ ကျနော်ရောက်ပါပြီ” လို့ အော်ပြောလိုက်တော့ “အေး အေး လာပြီ ခဏ” အောက်ထပ်က အိမ်ရှေ့ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ချပြီး စောင့်နေစဉ် အိမ်အပေါ်ထပ်ကနေ လှေကားအတိုင်း မမော် ဆင်းလာတာကို ကျနော် ငေးကြည့်မိသွားပါတယ်။ လုံးကြီးပေါက်လှ၊
အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသား အမျိုးသမီးများ အသက်အရွယ် နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ထဲသို့ ဝင်လာကြပြီဆိုလျှင် လူပျိုကြီးအပျိုကြီးဆိုသော ဘွဲ့ကိုရလာကြသည်။ မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်း၊ သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း၊ အိမ်နီးချင်းအသိုင်းအဝိုင်းများကြားတွင် ဘာပဲပြောပြော၊ ဘာပဲလုပ်လုပ် အပျိုကြီး လူပျိုကြီးဖြစ်ရတာကို အပြစ်ကြီးတစ်ခုသဖွယ် စောင်းပါးရိပ်ခြေအပြောခံရသည်သာမက နောက်ပြောင်သရော်ခြင်းကိုပါ ခံကြရတော့သည်။
” အစ်ကို….နာသေးလား ဟင်….” အေးသီက သူ့အစ်ကို မျိုးစစ်ကို ဒဏ်ရာများအား ဆေးထည့်ပေးရင်း လှမ်းမေး၏။ မျိုးစစ် အံကို တင်းတင်းကြိတ်သည်။ ” သက်သာနေပါပြီ…. ညီမလေးရယ်…. တောက်…. ဒီကောင်ငဘ တမင်ယုတ်မာတာ…. ဒီကောင် ငါ့ကို
တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစား အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့
အခန်း (၁) ဤအတွေ့ အင်းလျားကန်ရေပြင်ကို ကျောခိုင်းကာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် မာလာမြိုင်ဂေဟာနှင့် နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာ တိုက်နှစ်လုံးမှာ အထက်တန်းလွှာဟု ခေါ်ဆိုအပ်သည့် ပစ္စည်ဥစ္စာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူများနေထိုင်ရာ စံအိမ်ဂေဟာများပေမို့ ခေတ်မီလှပကာ နေချင့်စဖွယ် သာယာလှပပါပေသည်။ မာလာမြိုင်ဂေဟာတွင် အတွင်းဝန် လူပျိုကြီး
မာမာနွယ် ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးကို ကျောမှီထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား လုပ်ထားစဉ် သူမထမီအောက်မှ ခေါင်းတစ်ခုကို အသာပွတ်ပေးနေပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို အရသာခံ သောက်နေ၏။ ဆေးလိပ်ငွေ့ကို အဆုတ်ထဲသို့ ရှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်အဖုတ်ထဲမှ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် မျက်နှာတစ်ချက်