အချိန် က ည (၉) နာရီခွဲ လုပြီ ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ ၁၂၃လမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ […]
ဇာတ်လမ်း က ဒီလိုစတယ် ။ …သေချင်းဆိုး ကာလနာကြီး … ရှင် ဒီ သေရည်တွေ သောက်လာပြန်ပြီလား။ ဒီမိသားစု ဒီလောက်နဲ့မွဲတာကို ကြည့်လို့ အားမရသေးလို့ပေါ့။ ဟုတ်လား။ ခွေးမြီးအိုအကောက်ကြီးရဲ့…..…..ဟာ .. မိန်းမကလည်း သေရည်မဟုတ်ပါဘူးကွာ။
ကျနော် က အရက်ဖြန့်ချီရေးကုမ္ပဏီ တစ်ခုရဲ့ဂိုဒေါင်မှူ း လုပ်ခဲ့တယ် ။ အဲ့တုန်းက သူက ကုမ္ပဏီမှာမရောက်သေးဘူး ။ ဂိုဒေါင်ဆိုတာက အရက်ဖြန့်ချီရေးဂိုဒေါင်ဆိုတော့ ဖာတွေကို မကာ ထမ်းကာနဲ့ ဖာတွေလွတ်ကျကွဲတာတာတွေရှိတယ်။ အဲ့ဒါကို ပထမ ဂိုဒေါင်စာရေးက
ဘခက် အသက် (၄၀) အရွယ် လူပျို ကြီး… တွေ့မရှောင်ဆိုတဲ့ဘွဲ့ကတော့ ရင်းနှီးသူများပေးထားတာပါ။ ဟုတ်တော့လဲဟုတ်သည်။ ဘခက်ဆိုတဲ့လူက နုရွယ်စဉ်လူပျို ပေါက် ကတည်းက ပျို ပျို အိုအိုမရွေး ဘယ်မိန်းကလေးမဆို အထာပေးပါက ရှောင်လွှဲခဲ့ခြင်း အလျ
သူ က ကျွန်မကို အိပ်ယာပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်သည်။ကျွန်မ ကိုယ်ပေါ်မှာ အနက်ရောင်အတွင်းခံ ဝမ်းဆက် လေးကလွဲ ပြီး ဘာမှမကျန်တော့ ။သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာလဲ အားကစားဘောင်းဘီတိုလေးတစ်ထည်တည်း ဝတ်ထားတော့သည်။ သူက ကျွန်မလည်တိုင်ကို ဖွဖွ နမ်းရင် ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်သည်။ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်ပြီး
မိုးထက် မမကြည် ဝယ်ပေး ထားသော ဝတ်စုံ အသစ်လေး ကို ရေမိုးချိုး ပြင်ဆင်ပြီး ဝတ်လိုက်လေသည်။ (၁၄)ရက်နေ့မှာ ချစ်သူနဲ့ အပျက်ကဲကြတော့မည်ပေါ့။ ရွာ့အနောက်ဘက်ကမ်း ကမ်းပါးတွင်ပေါက် နေသော နန်းလုံးကြိုင်မြစ်နီနှင့် ဆန်ဆေးရေကို သွေးလူးထားသည်မို့ သူ့လိင်တံကြီးကား
သူမ ဆေးလိပ်း သောက်နေ တာ ကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ထိုင်ကြည့်နေမိသည်.. ဆေးလိပ်တစ်ဝက်ခန့်ကုန်တော့ ဆက်မသောက်တော့ပဲ ထိုးချေမီးသတ်လိုက်သည်.. ခုချိန်ထိ ဦးချမ်းသာအောင် ဆေးလိပ်မသောက်ဖြစ်သေး.. “ကိုယ် .. မင်းအကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားတယ် နွယ်နီ.. ကိုယ့်ကို မင်းအကြောင်းပြောပြနိုင်မလား..” “ဟား..
ကျမ နာမည် က တော့ ဖြူဖြူပါ ။ကျမ ငယ်ရွယ်စဉ် ကျောင်းသူဘဝတည်းကပင် ကျမ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရတယ်။ ကျမ ဘဝ ဆိုးလိုက်တာ ။မိန်းခလေးတွေ ဘဝဟာ အားမတန် မာန်လျှော့ ဆိုသလို ကျမ ဘဝက
မန္တလေးမြို့ ရဲ့ မြို့သစ် ရပ်ကွက် တစ်ခုမှာ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ ပညာသင်နေတဲ့ ပညာသင်တစ်ယောက်ပေါ့ အသက်က 19 နှစ် အဖေကတော့မရှိတော့ဘူူး အမေက နောင်ရေးစိတ်အေး ရအောင်လို့ဆိုပြီးဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့မှာအလုပ်အပ်ပေးထားတာ နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်ကာလ တစ်ခုထဲကိုရောက်ရှိခဲ့ပါပြီဆင်းရဲခဲ့တဲ့ ဒဏ်ကို