အောစာ

ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အစ်ကို့ အိမ်လားဟင်…” “ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…” […]

မီးဇာ စိတ်က အပြောင်းအလဲ မြန်လွန်းလှသည်။ ကိုစစ်အောင်နှင့် အိမ်နီးပါးချင်း ဖြစ်သော်လည်း မီးဇာ ခေါ်ချင်မှခေါ်သည်။ ပြောချင်မှလည်း ပြောသည်။ သို့သော် နောင်လတ် နှင့် ပတ်သက်လာသောအခါ ကိုစစ်အောင်ရဲ့ မိတ္တူကူးစက်ဆိုင်သို့ မကူးချင်ပဲလဲ ကူးလျက်၊ မသွားချင်ပဲလဲ

ကျွန်တော်သည် ရန်ကုန်မြို့၏ ဆင်ခြေဖုံးမြို့နယ် တစ်ခုတွင် နေပါသည်။ ကျနော်တို့လမ်းထဲတွင် ကျနော်နှင့် အလွန်ခင်သော သူငယ်ချင်း မောင်မောင် တို့အိမ်ရှိသည်။ မောင်မောင့်ဖခင်သည် အစိုးရအရာရှိကြီးတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး အလွန်ဖော်ရွေသူ ဖြစ်ပါသည်။ မောင်မောင်၏မိခင်မှာ အနည်းငယ်မျက်နှာတည်သော်လည်း မောင်မောင့်သူငယ်ချင်း များကို

သိန်းဝင်း တစ်ယောက် ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ဘောလုံးပွဲကြည့်ဖို့ ဦးချိန်တီရဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက်ကို ထွက်လာတော့ အချိန်က ညဆယ်နာရီရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့က မီးပျက်ရက် ဖြစ်သောကြောင့် တစ်လမ်းလုံး မှောင်မဲနေသည်။ မီးစက်ထွန်းဖို့နေနေသာသာ မီးလာရင်တောင် ထွန်းဖို့ အိမ်ရှေ့မီးတိုင်

ပန်းဆိုးတန်းကားဂိတ်က ထုံးစံအတိုင်း စည်ကားနေ၏။ ညနေ ရုံးတွေဆင်းချိန်ဆို ကားဂိတ်မှာ တန်းစီနေကြတဲ့ လူတွေက အလှူပေးနေတဲ့ မဏ္ဍပ်ရှေ့က တန်းစီစောင့်နေကြတဲ့ ကလေးတွေလို ကျိတ်ခဲနေကြသည်..။ ဆရာမခင်မာဆွေ တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားရသည်..။ အထက်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်ပေမယ့်

နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့

📒အပိုင်း (၁)📒 🏵️အခန်း ( ၁ )🏵️ ♫ ♪♪ ” ဟေ့ … ကောင်ကလေး ကမ္ဘာပေါ်မှာ မြန်မာပြည်ဟာ……♫ ♪♪ …… အယဉ်ကျေးဆုံး တိုင်းပြည်တစ်ခုပါ “♫ ♪♪

🏵️[ အခန်း ၁ ]🏵️ ” အမလေး … အအ …… နာလိုက်တာ … ဟင့် … တော်ပါတော့ ” နွေးလေ နာလွန်းလို့ တောင်ပန်ရင်း မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာတယ်။