လိုး

ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် လူ ဖြစ်ဖို့ ဆိုတာ အင်မတန် ခက် ဆိုဘဲ လူ့ပြည် က အပ်ဖျား နဲ့ ဗြမ္မာပြည်က အပ်ဖျား ထိချင်ထိ မယ် လူဖြစ်ဖို့ မလွယ်ဘူးတဲ့။ […]

ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထောက်သက် က (၆) နှစ် ။ ကလေး မရှိဘူး။ မယူတာ ဆိုပါတော့ဗျာ။ ကလေးလည်း မမွေးဘူး။ မျော့လည်းပါတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်မိန်းမစောက်ဖုတ်က ဘယ်ချိန်လိုးလိုး အသစ်တိုင်းပဲဗျ။ နေ့တိုင်း နီးပါး လိုးဖြစ်တယ်။ လိုးတိုင်းလည်း

စန်းခင် နှင့် အုန်းသန်း တို့ သည် အပျို ပေါက်များ ဖြစ်ကြ ၏ ။ တောနေ လူတန်း စားများ ဖြစ်ကြသည့် အလျောက် ကြုံ သလို လုပ်ကိုင် ၍ မိသားစု

ကျွန်တော့ မရီး နာမည် က မစု နာမည် အရှည် တော့ မပြောတော့ ဘူးဗျာ ကျွန်နော် က ကျွန်တော့ အစ်ကို အိမ်မှာ အလုပ်လုပ် ရင်းနေ တယ် ကျွန်တော် နဲ့

ဂျူန်း ဂျူန်း ဂျတ် ဂျတ် ရန်ကုန် က နေ မန်းလေး ရထား ကြီး ဆန်တက် လေပြီ ဇော်ဇော် တစ်ယောက် စာရင်းကိုင် ( ၁ ) ဘဝနဲ့ ရန်ကုန်

မြောက်ဥက္ကလာကို ပြန်သော မီနီ ဘက်စ်လေး ထိုးရပ် လာ တော့ လူအုပ်ကြီး နဲ့ အတူ မသီတာလဲ ကားပေါ် တိုးတက်လိုက်ရသည်။ အရမ်းကြီးမကျပ်သော်လည်း လူအပြည့်နှင့်ပင်။ ဒါတောင် စနေနေ့နေ့လည်ခင်းပဲရှိသေးသည်၊ ရုံးဆင်းချိန်ဆိုလျှင်ကားပေါ်တက်ဖို့တောင်မန ည်း။ သီတာက

“ ဆရာ လေး..ထန်းရေချိုလေး သောက်ဦး မလား ဗျ ” ထန်းတော ရှေ့မှ ဖြတ်သွား သော ကျောင်းဆရာ လေး တင့်ဆွေ ကို ရွာမှ ကာလသား ခေါင်း ကိုချက်ကြီး က

ငိုက်မြည်း လာ သော မျက်လုံး များက မည်သို့ မျှ ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ပဲ သဲသဲ တစ်ယောက် ကုတင် ပေါ်တွင် အိပ် တဝက် နိုးတစ်ဝက် ဖြစ်နေ ပါတော့သည် ။ ည

ရွှေရည်လဲ့ သည် ဇော်မင်းကို ၏ ရဲ့ဟာကြီး ကို သေသေ ချာချာ ကိုင်ဆွ ပေးရင်း က ပိုပြီး စိတ်တွေ ကြွတက် လာရလေ သည် ။ “ လဲ့………ဇော့်……လီးကြီး ကို