ဘာဂျာ

အပြာစာအုပ်

မတော်လို့ပြန်လွှတ်ရတယ်ဆိုတာ မရှိဘူးရှင့်

ကျုပ် နာမည် က သာဟန်ပါ..။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို   (၄၅)  နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် […]

အပြာစာအုပ်

စားရလေ ပိုငတ်လာတဲ့ ပစ္စည်းကြီးပါလားနော်

ကျမ ဘဝ တွင် ရည်းစား (၅) ယောက်ခန့် ထားခဲ့ဖူးရာ (၂)ယောက်နှင့်သာအလိုးခံခဲ့ရဲ့ဖူးပြီး ရည်းစားမဟုတ်သူ သူစိမ်းများနှင့်ပိုပြီးအချခံခဲ့ရသည်။နောက်ဆုံးလင်ရသည်ထိ ထိုကံမျိုးပါခဲ့သည်။ ကျမသည်ရည်းစားများခဲ့ရ လူစိမ်းများနှင့်အလိုးခံခဲ့ရသော်လည်းသော်လည်း ပွေချင်ရွုပ်ချင်သူမဟုတ်ပဲ သာမန်ရိုးရှင်းသည့်မိန်းကလေးတစ်ယောက်သာဖြစ်ချင်ခဲ့သည်။ ကျမအပျိုဘော်ဝင်စအရွယ်တွင် ကမ္ဘာပေါ်ရှိမိန်းကလေးတိုင်းကဲ့သို့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကိုစိတ်ဝင်စားသည်။ ရည်းစားထားရမည့်အရွယ်တွင် ရည်းစားထားသည်။ထိုအခါ

အပြာစာအုပ်

ရှယ်လုပ်တော့လဲ ရှယ်ကောင်းတာပေါ့ရှင်

သမီး အမည် က ( လုံးလုံး ) နာမည်နဲ့ လိုက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်က လုံးပြီး ငရံ ကိုယ်လုံး အရပ်က ၅ပေ၄လက်မ အများမြင်မှ အပျူ ိလို့ ထင်ရပေမဲ့ ယောက်ကျားနဲ့ ရှိတယ်

အပြာစာအုပ်

သွင်းပါဂိုး သွင်းပါအုံး …

လွယ်ပီး ထွက် သွားတာ မြင်လိုက် တယ် ။  ကျနော် တို့ တာဝန်ကျနေတဲ့ ရွာက ရေကို ကိုယ့် အဆောင်နဲ့ကိုယ်ချိုးတာမဟုတ်ပါ။ ဒီတော့ ကျနော် အဆောင်နဲ့မလှမ်း မကမ်းမှာ အများသုံးရေတွင်းရှိတယ်။ ဝန်ထမ်းတွေအတွက်သီးသန့်ထားတာ လေ။

အပြာစာအုပ်

အားလုံးပဲတူတူကောင်းဖို့ စလိုက်ကြစို့ရှင်

ဆရာ အတက်သင် ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အချိုးကြ ဘောဒီ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။

အပြာစာအုပ်

မြည်းကြည့်ပါလား ဒါမျိုးကြီးကမှ အမိုက်ဆုံးဖီးလ်ပဲရှင်

ကျွန်တော့် ထက် အသက် (၇) နှစ် လောက် ကြီး သော မမသန့်နှင့် ပတ်သတ်မိပုံကိုပြန်တွေးမိနေပါသည်…..,ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမသန့် တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက်

အပြာစာအုပ်

ကျားသုံးကျားကြားက ချစ်မိန်းမလေးရဲ့အစွမ်း

မိန်းမ က အရမ်းရှက်တတ် သည် ။  အ တို အကျပ်တွေ ဘယ်တော့မှ မဝတ်။ ဒါပေမယ့် လိင်စိတ် ပြင်းသည်။ နမ်းရင် ကိုယ့်လျှာကို နာတဲ့အထိ စုပ်နေ ကိုက်နေကျ။ တစ်ရက် အပြင်မထွက်ခင်

အပြာစာအုပ်

တော်တော်လေးစွမ်းနိုင်မှ လာခဲ့နော်ကောင်းမကောင်းသိစေရမယ်

ငါ သိပ် အထီးကျန် တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့် နေတယ်။ “နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။

အပြာစာအုပ်

အမြင်နဲ့တင်ဘယ်သူမှ ထိန်းနိုင်မှာမဟုတ်တဲ့ ဟန်နီ

အချိန် မှာ ည  (၁၀)  နာရီ ခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်စ ပြုနေပေပြီ။ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သော ဗွီဒီယိုအောကားကို ပြန်သတိရပြီး လီးတောင်နေလေသည်။ ယခုတလော အောကား တော်တော်များများ ကြည့်ဖြစ်နေသော

Scroll to Top