ပုလွေ

”  ဘာဖြစ် နေတာလဲ … သဲရယ် … ပြောဆို လည်း မပြောဘူး ” ” ဟူးးးးးး  ……  ဘယ်လို ပြောရ မှန်းတောင် မသိပါဘူး …… သော်သော်ရယ်  ”  […]

အချိန် က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ် သည် ။ ရွာလမ်း တလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက် ရှိသော အသား နီစပ်စပ်နှင့် တရုတ် ကပြားပုံ ပေါက်နေသော လူ တစ်ယောက် လျှောက် လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ

ဆရာမလေး သဇင် က ဖုန်းထဲ မှ ဗိုလ်ကတော်မလေး ဝေဝေခေါ်သည် ကို ဖြေလိုက် သည် ။  ကိလေသာ နန်းတော် တွင် သဇင် ဆိုသည့် မိန်းကလေးပေါင်း ခြောက်ယောက်လောက် ရှိပြီး ဝေဝေ

လောက ကြီးမှာ ထင်တာ တွေက မဖြစ်လာပဲ မထင်တာ တွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်ဆိုတာ တကယ် ပါပဲ ကိုမောင်နဲ့ ချစ်ခဲ့ တာ ရပ်သိရွာ သိ  (၇)  နှစ် ကျော်တယ် သူလုပ်ချင်တာ တွေ

မီးရဲ့ နာမည် က နှင်းရတီ ။ အသက် က တော့  (23)  နှစ် ။ မန်နေဂျာ လက်ထောက် ။ မီးက နယ်ကပါ။ ရေကြည်ရာမြက်နုဆိုသလို အလုပ်ကိုင် ပေါများရာ ရန်ကုန်ရွေမြို့တော်ကြီးဆီသို့

လွန်းလွန်း သည် ည က စာဖတ် တာများ သွားလို့ အိပ်တာနောက်ကျပြီး မနက် နာရီ နှိုးစက် မြည်တဲ့ အချိန် ရုတ်တရက် မထနိုင် ..။မ ထချင် . .။ (

ကျုပ် က လင်းထင်ပါ ။ ကုမဏ္ဏီတစ်ခုရဲ့ အရောင်း ကိုယ်စားလှယ်ပေါ့။ ကျွန်တော့်မိန်းမက နွယ် တဲ့။ ချစ်ရကောင်းတယ်သူက။ ကျုပ်မှာ ငယ်စဉ်ကတည်းကပေါင်းလာတဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ရှိတယ် ဝေဖြိုးတဲ့။ သူနဲ့ကျုပ်နဲ့က ဆိုးဖော်ဆိုးဖက်တွေ။ဒီကောင်ကမိန်းမ မရသေးဘူး။ ရမယ့်ပုံလည်းမရှိပါဘူး အရက်သမားကိုး။

ခုတင် ပေါ်ဒူးလေး ထောင်ထိုင်နေ တဲ့သူမ ထမီလေးကို အသာမတင် ပီး အမွှေး ရေးရေးနဲ့ ခြေသလုံးလေး တေကို ပွတ်သပ် ဆုပ် နယ်ပီး အနမ်းလေး ပေးလိုက်တယ် ။ အပြင် ပန်း အသားညိုတယ်

ဘိုတောက် သည် ဘကြီး ဘုန်းကြီး ကြောင့် တောမှ မြို့ ရောက်ခဲ့ ရသလို ဘကြီးဘုန်းကြီး ရဲ့ . . ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုး..ဦးလွန်းမောင်ဒေါ်တင်တင်မြင့်တို့ဆီမှာ . . နေခွင့် အ လုပ်လုပ်ခွင့်