” ဒေါက် ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။” မမ … မင်္ဂလာပါ […]
ကျမ နာမည်က ဇင်ဇင်ပြုံးပါ . . ။ သိတဲ့ အတိုင်းပါဘဲ . . ။ ရင်အုံ ကြီးကြီး ၊ တင်သား ထွားထွား နဲ့ မြင်ရ တဲ့သူ ဘဝင်
ဖြစ် ရပ်မှန် လေးပါ ။ ကာယကံရှင် ရဲ့နာမည်ကိုလွဲထားပါသည်။လွန်ခဲ့တဲ့ 2004/2005လောက်ကပေါ့ တစ်နေ့ ကျနော်အလုပ်က ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း အမေဖြစ်သူက သားရေ မနက်ဖြန်ပိတ်ရက်မဟုတ်လား အမေ ဥပုသ်ကျောင်းသွားမလို့ အဲ့တာ သင်္ဘောဆိပ်နားကညဈေး သွားပြီး အမေ့ကို ဆွမ်းချက်စရာလေး
စိတ်တွေ လေးလံ စွာနဲ့ လေယဉ်ပေါ်ကို တတ်လာ ခဲ့သည် ။ ကျွန်တော် မြန်မာပြည်ကို ပြန်ရ တော့မယ် ဆိုတော့ ဝမ်းသာ သလိုလို ဝမ်းနည်း သလိုလို ဖြစ်နေ သည် ။ အဓိက
ဒေါ်မြင့်မြင့်သွယ် က သံပန်း တံခါးကို လူပ် ကိုင်ရင်း အိမ်ထဲသို့ လှမ်းခေါ် လိုက်သည် ။ ‘ စုစုရေ … စုစု ’ ‘ ရှင် ၊ လာပါပြီ အန်တီသွယ်
ကျမတို့ မိသားစု နေတာက ပဲခူးမြို့နယ် ထဲ က ကျဉ်ဆုံ ကြီးရွာမှာပါ .. ။ ကျေးရွာ ဆိုပေမယ့် ရွာကြီး ဖြစ်ပြီး အဝေးပြေး လမ်းမကြီး ဘေးမှာလည်းရှိ နေလေ တော့အတော် စည်ကားပြီး
ကျွန် တော် ခုနစ် တန်း တက်နေ ချိန်မှာ သူက အသက် ဆယ့် ရှစ် နှစ်ရှိပြီ ။ ကျွန်တော် လည်း သူ့ဆီ က ပညာတွေ အတော် များများရ ခဲ့
ပြုံး၍ ကြည့်နေ သော မူမူ ၏ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို သူ၏ လက်နှစ်ဖက် က ဆုတ်ကိုင် လိုက်မိသည် ။ ပြီးတော့ မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဖက်သို့ ဆွဲယူ လိုက်ရာ က
ဦးမောင် ဆုံးသွား ပြီ ဆိုသော သတင်းအား သူကြားကြားချင်းမယုံနိုင်သေးပေ။ သူနယ်သို့ ဦးကောင်း စေလွှတ်သော အလုပ်ကိစ္စဖြင့် သွားရောက်နေချိန်တွင် ဦးမောင်သူ၏ အိမ်တွင်မူးလဲပြီး ဆုံးပါးသွားပြီ ဆိုသော သတင်းကို ဖုန်းဆက်ပြောသဖြင့် သိရှိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဦးမောင်ဆုံးပြီ