ဆရာ အတက်သင် ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အချိုးကြ ဘောဒီ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။ […]
ထွေးအိ ထိုင် နေတာက ချောင်းစပ် ရှိ တရုတ် စကားပင် ကြီး၏ ခြေရင်းရေ စပ်ရှိ သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ် တွင် ဖြစ် သည် . . ။ စိမ်းမြ ကြည်လင် နေသော
ခပ်ချိူ ချို ဝိုင် တစ်ခွက် ကို တမြေ့မြေ့ သောက်ရင်းး အတိတ် အကြောင်းးကို စဉ်းစား မိတိုင်းး သေမတတ် နာကျင်ရတယ် ။ စုမာယာ ခပ်တိုးတိုး ခေါ်သံက နားထဲ ဗုံးခွဲ လိုက်သလို
အိုး ” ” ဆက် ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေး မလို လုပ် တဲ့ ချိုချို ရဲ့ ခါးသိမ် ကလေး ကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင် သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့
“ “ ဆောင့် အင့် အင့် နာနာလေး အစ်ကိုရယ်”” ““ဒါနဲ့ ဆောင့်တာ နာတယ်ဆို” “အဟွန်း နာလို့ နာတယ် ပြောတာပေါ့ ခုမှ မနာတာ” ထက်ကျော်ဖင်ကြီးကို ဆွဲမြောက်လိုက်၏။ လုံးပတ် ငါးလက်မနီးပါး
ကျနော် က အရက် ဖြန့်ချီရေး ကုမ္ပဏီ တစ်ခုရဲ့ ဂိုဒေါင်မှူး လုပ်ခဲ့ တယ် ။ အဲ့တုန်း က သူက ကုမ္ပဏီမှာ မ ရောက်သေး ဘူး ။ ဂိုဒေါင် ဆိုတာ
ကျ မ လေ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ဘာလည်းလို့မေးရင် လည်းမဖြေတတ်ဘူး။ အဲဒါကြောင့် တမျိုးကြီး လို့ပြောတာပေါ့။ ဟိုလေ၊ ရင်ခုံတာ၊ စိတ်လှုပ်ရှား နေတာ၊ အဲဒါလည်းပါတယ်၊ စိုးရိမ်နေတာ၊ ကြောက်လန့်နေတာလည်းပါတယ်။ နှမြောနေတာ၊ နောက်၊
ကျွန်တော် ဆေးရုံ က အိမ် အပြန် လမ်းမှာကျွန်တော် ရင်ထဲမှာ ပျော်ရွှင်ခြင်း တွေပြည့်နက်နေ သည် ဘာကြောင့် ဆိုကျွန်တော် အလုပ် ထဲ တွင် ထိခိုက်မှု ဖြစ်ပြီး ဆေးရုံ တတ်နေခဲ့သည်မှာ တစ်လခန့်
အန်တီ အိခိုင် အိမ်နဲ့ ကျွန်တော် တို့ အိမ်က တစ်အိမ်နဲ့ တစ်အိမ် စားအိမ် သောက် အိမ် ဖြစ်နေတာ ကြာပြီ။ ကျွန်တော်တို့ မိသားစု အဲဒီမြို့ကို စပြောင်းလာတော့ သူ့ရဲ့အိမ်နီးချင်း ဖြစ်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်