အပြာစာအုပ်

ရှင်တို့ကို ကျွန်မတော်တော်စွဲသွားပါပြီရှင်ရယ်

ကျုပ် က လင်းထင်ပါ ။ ကုမဏ္ဏီတစ်ခုရဲ့ အရောင်း ကိုယ်စားလှယ်ပေါ့။ ကျွန်တော့်မိန်းမက နွယ် တဲ့။ ချစ်ရကောင်းတယ်သူက။ ကျုပ်မှာ ငယ်စဉ်ကတည်းကပေါင်းလာတဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ရှိတယ် ဝေဖြိုးတဲ့။ သူနဲ့ကျုပ်နဲ့က ဆိုးဖော်ဆိုးဖက်တွေ။ဒီကောင်ကမိန်းမ မရသေးဘူး။ ရမယ့်ပုံလည်းမရှိပါဘူး အရက်သမားကိုး။ […]

အပြာစာအုပ်

ညီမပြီးတော့ အစ်မ

မိုးဟိန်းကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေးလာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇန နောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကို စိတ်ကုန်ပြီး အရင်ကတည်းက ကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့် မူဆယ်ဘက်ကို လိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်က ခြံတစ်ခြံမှာ

အပြာစာအုပ်

အံ့ဩစရာကောင်းလွန်းတဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်ပါပဲရှင်

ရွှေရည်လဲ့ သည် ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ဆွပေးရင်းက ပိုပြီး စိတ်တွေကြွတက်လာရလေသည်။ “လဲ့..ဇော့်..လီးကြီးကို ကြိုက်လားဟင်..” “လဲ့…မရှက်စတမ်းပြောရရင် လဲ့လေ ဇော့်လီးကြီးကိုဘဲ ကြိုက်နေပြီသိလား။လဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ မချောင်ဘူး။ပြီးတော့ သိပ်အားရပါးရ ရှိတယ်ကွယ် နောက်ပြီး အရှည်လဲ ပိုတယ်သိလား။ဒီလို

အပြာစာအုပ်

တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်နဲ့ ရှားမှရှားကြီးပဲနော်

ကျနော့် ဇနီဖြစ်  သူ အစောနှင့် တွေဆုံရခြင်းမှာ အတော်ကလေး ထူးသည်တော့မဟုတ်ပါ။ကျနော်မြို့ဖက်သွားလေတိုင်း အစောတို့ရွာကလေးကို ခဏတဖြုတ်လောက်တော့ဝင်ပြီး အမောအပန်းဖြေရသည်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ အပန်းဖြေချင်စဖွယ်ဖြစ်ရခြင်းမှာလည်း အစောတို့ရွာဦးထိပ်တွင် ထန်းတောကြီးရှိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ထိုထန်းတောအုပ်ကလေးတွင် ကျနော်နှင့် အစော နှဖူးစာဆုံခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။ တစ်နေ့တွင် ဈေးဝယ်ပြီးအပြန်

အပြာစာအုပ်

အကျဉ်းစံတို့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ကမ္ဘာ

စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းဆည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင် တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကိုင်အသစ်အတွက် မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ

အပြာစာအုပ်

ရင်တခုလုံးကို သွက်သွက်ခါသွားရတဲ့အထိ တော်လွန်းသူလေးရယ်

တင်ဌေးနွယ် အိမ်ပြန် ရောက် တော့ အိမ်ရှေ့  ဧည့်ခန်း ထဲတွင် ဧည့်သည် များ စည်စည် ကားကား ဖြစ်နေ သည်ကို သတိထား မိလိုက်သည်  ။  ဖိနပ် ချွတ်တွင် ဖိနပ် လေး

အပြာစာအုပ်

ဂိုးသွင်းကောင်းတဲ့ တိုက်စစ်မူး

သိန်းဝင်း တစ်ယောက် ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ဘောလုံးပွဲကြည့်ဖို့ ဦးချိန်တီရဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက်ကို ထွက်လာတော့ အချိန်က ညဆယ်နာရီရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့က မီးပျက်ရက် ဖြစ်သောကြောင့် တစ်လမ်းလုံး မှောင်မဲနေသည်။ မီးစက်ထွန်းဖို့နေနေသာသာ မီးလာရင်တောင် ထွန်းဖို့ အိမ်ရှေ့မီးတိုင်

Scroll to Top