အပြာစာအုပ်

တောင့်တနေတာ ဒါမျိုးကြီးရှင့်

အသက် (၄၀) ၊ အသားညှိညှိ ၊ အရပ် ၅ပေ ၈လက်မ ရှိပြီး ၊ တက္ကစီမောင်းသော ကိုနိုင်ဝင်း၏ ရန်ကုန်မြို့ပြင်းပြသော အပူချိန်အောက်ဝယ် တွေ့ကြုံဆုံခဲ့ရသော ဇာတ်လမ်းအထွေထွေဖြစ်သည်။ “တက်ကစီ…” “ညီလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ…..” ” […]

အပြာစာအုပ်

ကွက်လပ်ကိုယ်စီ

ကျွန်တော့်အစ်ကိုတစ်ယောက် သင်္ဘောမှာ မထမတန်း အရာရှိ (Chief Officer) ဖြစ်တော့ အသက်က ၃၀ ရောက်ပြီ။ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုက ရှိနေတော့ သင်္ဘောသားဖြစ်ကတည်းက လိုက်ရတဲ့ သင်္ဘော။ ကုန်းပေါ်မှာ အများဆုံးနေရမှ ၃ လလောက်ပဲ။

အပြာစာအုပ်

အသစ်အဆန်းတွေကိုမှ ကြိုက်လွန်းလို့ပါရှင်

မြင်လိုက် ရတဲ့ မြင်ကွင်း ကြောင့် ကျနော် အံ့သြတုန်လှုပ်သွားခဲ့ရတယ်။ရုံးက AEမွေးနေ့မို့ ရုံးသူရုံးသားတွေ နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးရင် ကျနော့်က ဘီယာအမူးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းလင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ လီးက မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ ပေါင်တွေဖြဲပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ထိုင်နေတာ အရပ်ထဲက

အပြာစာအုပ်

ဒါမျိုးအရသာကို ကြုံဖူးမှပဲသိတော့တယ်ရှင်

အိမ်ရောက် တော့ သူ့ဇနီး သင်းသင်းကို မတွေ့၍ အိမ်ဖေါ် မသန်းရွှေ အား နင့်အမဘယ်သွား သလဲဟု မေးလိုက် သည် ။  “ အော်အကို ပြန်လာပြီလား  အမ ဟိုဘက် တိုက်ခန်း က

အပြာစာအုပ်

ကြမ်းတဲ့အရသာကိုမှ ကြိုက်နေမိပြီ ခယ်မလေးရယ်

ဒီလို ဖြစ်လာ လိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့် ထားခဲ့ပါဘူး ။ မထင်တာ တွေ က ဖြစ်လာခဲ့ပါ တယ် ။ အမေရိကန်ပြည် အရှေ့ ဖျားက မြို့ကြီး တစ်မြို့မှာ မြန်မာ လူမျိုး တက်နေဝန်း

အပြာစာအုပ်

ပထမဆုံး အကြိမ်မလို့ပါနော်

ခုတင် ပေါ်ဒူးလေး ထောင်ထိုင်နေ တဲ့သူမ ထမီလေးကို အသာမတင် ပီး အမွှေး ရေးရေးနဲ့ ခြေသလုံးလေး တေကို ပွတ်သပ် ဆုပ် နယ်ပီး အနမ်းလေး ပေးလိုက်တယ် ။ အပြင် ပန်း အသားညိုတယ်

Scroll to Top