အပြာစာအုပ်

နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ စွမ်းအားတွေကတော့ ရှယ်ပဲရှင်

“ အဟင်း … အား… ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်…. ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ” တိတ်ဆိတ်သော ညနှင့် အခန်းငယ်လေးထဲတွင် ရမ္မက် သံတို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံနေပေသည်။ ကိုအောင်တစ်ယောက် သူမိန်းမ အင်ကြင်းကို ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲပြီး အားရပါးရနှင့်ကို […]

အပြာစာအုပ်

နေရာစုံယူတတ်တဲ့ ရှင်တို့ကြောင့် အားရကျေနပ်ရပါတယ်ရှင်

” မောင် က မိန်းမ အပေါ် အချစ် မလျော့ ပါဘူးကွာ   မိန်းမ စိတ်ပျော် သလိုနေ   မောင် တို့ အိမ်ထောင် ရေး ခိုင်မြဲဖို့ အရေး ကြီးတာ  ”  ” 

အပြာစာအုပ်

မထင်ထားသော ဘဝငရဲ

ညအမှောင်က ကြီးစိုးနေသည့်အပြင် တိတ်ဆိတ်နေသည့်အတွက် ပိုးလေး ရင်ထဲ ကြောက်ရွံ့လာသည်။ ပိုးလေး ဒီအချိန်မှ အလုပ်ပြန်ရသည့်အတွက် မန်နေဂျာကို စိတ်တိုမိသည်။ ပုံမှန် (၇းဝဝ) အလုပ်ချိန်ကို အရေးကြီးသည်ဆို၍ ပြီးသည်အထိ လုပ်ပေးရန် ပြောသဖြင့် လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ အခုမှပြီးသွား၍

အပြာစာအုပ်

လုပ်တိုင်းကောင်းတာဆိုလို့ တစ်ခုပဲရှိတယ်သိချင်လာခဲ့ရှင့်

ချယ်ရီ မြို့ ကြီး မှာ မွေးဖွား ခဲ့ ပေမယ့် တာဝန် ကျရာတော မြို့ လေးမှာ ပျော်နေ ပြီ ။ လေကောင်း လေသန့် ရှု ရင်း တောင်တန်း ကြီးတွေ

အပြာစာအုပ်

အအေးဘုံရဲ့ အေးဘုံ

“ကိုရင်သာအေး… ဘယ်မှာလဲ… ကျုပ် သေချာ မမြင်ရဘူးတော့်…” “ငါ ဒီမှာပါဟ… အေးဘုံရယ်… နင့်မှာလည်း… လကလည်း သာတယ်… လက်ထဲမှာ ဓါတ်မီး ရှိသားနဲ့ သေချာ ထိုးကြည့်လေဟ…” “အေးပါတော်… လာပါပြီ… တော်က ဘယ်နေရာတွေ

အပြာစာအုပ်

ကိုကိုနဲ့ကတော့ ဘယ်လိုမှယှဉ်လို့မရပါဘူးနော်

တင်ထွန်း အိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် ချွေးတွေရွှဲနေသည်။ မိမိဘေးတွင် အိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ လှမူကို ကြည့်လိုက်သည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေသည် ထွားလှသည်။ ထမီမှာ ပေါင်ရင်းနားအထိလန်တက်နေသည်။ လှမူ၏အသားသည် ဖြူဝင်းပြီး

အပြာစာအုပ်

ထိမိလွန်းလို့ ပြီးပြန်ပြီ ဦးလေးရယ်

မေမြတ် တစ်ယောက် အခန်းထဲ တွင် ငိုနေရှာသည် အကြောင်းကား သူ့မထံသိုအင်တာနက်မှ သူ့မကိုကိုကျော်ဇင်နဲ့မိန်းမတယောက် ကဲနေကြွတဲ့ပုံတွေကို တယောက်ကပို့လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည် ရက်စက်လိုက်တာကိုကိုရယ် သူ့မှာတော့ချစ်လွနိးလို့အပျိုဘဝလေးပေးအပ်ခဲ့မိသည် ပုံထဲတွင်ကို့ကိုကအဲ့မိန်းမနောက်မှနေပြီးနို့တွေကို ကိုင်ခါကလိနေသည် နောက်ပုံတွင်ကိုကိုဟာကြီးကို အဲ့မိန်းမကစုတိပေးနေပုံဖြစ်သည် မေမြတ်ကိုကို့ကိုစိတ်နာသွားသည် သူတောင်သစ္စာမရှိသေးတာ ငါလဲကဲပြမယ်လို့စိတ်ရူးပေါက်ပြီး မလုပ်သင့်တာတွေလုပ်မိတော့သည်

အပြာစာအုပ်

ခေတ်သမီးပျို

“ငါ့တူလေး မင်းမင်း မင်းဘာစာအုပ်တွေ ဖတ်နေတာလဲကွ” “ဦးဦး ကျနော် ဝတ္ထုစာအုပ် ဖတ်နေတာ” “မင်းကွာ အရည်မရ အဖတ်မရ ဝတ္ထုတွေ ဖတ်နေရတယ်လို့” “ဦးဦးကလည်း ကျနော် ပျင်းလို့ပါ” “အေး ပျင်းနေရင် ဒီလို အနှစ်သာရရှိတဲ့

အပြာစာအုပ်

မဟာစံချိန်မီလွန်းတာတွေပဲ အားရတာနော်

မညိုမြိုင် က အသက် သုံးဆယ်ကျော် မှ ယောကျား ယူတာ။ ငယ်တုန်းက အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်တုန်းကတော့ အိမ်နီးနားချင်း အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ သုံးလေးငါးရက်လောက် လိုက်ပြေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ အိမ်က အချိန်မီ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုက်ခွဲပြီး ရှမ်းပြည်ဖက်က အမျိုးတွေဆီပို့

Scroll to Top