အပြာစာအုပ်

အသက်နှင့်ရမ္မက်

သန်လျင်-ကူးတို့သင်္ဘောဆိပ်သို့ ရောက်သောအခါ သူတို့မျှော်လင့် ထားသလို “သီတာ” တစ်နှစ်တို့က မရှိ ဒေါက်တင်ထားသည်ဆို၍ အသင့်ရှိနေသော တိုင်းလုံးကျော် ပေါ်သို့ အပြေးအလွှား တက်ခဲ့ကြရသည်။ သင်္ဘောအပေါ်ထပ်က လူအနည်းငယ်ချောင်သဖြင့် ဦးပိုင်းခရီးဝေးသွား အိပ်ခန်းများနောက် ကပ်လျက်မှာ နေရာယူကြသည်။ အဲ… […]

အပြာစာအုပ်

ငတ်မွတ်မှုကို အားအင်အပြည့်နဲ့ စွမ်းဆောင်နိုင်လွန်းတဲ့ ကိုကိုရယ်

ကျွန်တော် သည် ညပိုင်း (၉) ထိုးသ ဖြင့် ထိုးနေကျဟိုတယ်မှ ကားဖြင့် အိမ်သို့ ပြန်လာ ကာ မအိပ်ချင် သေးသော ကြောင့် ကျုံးတောင်ဘက် ဘေးတွင် ကားရပ် ကာ ပလက်ဖေါင်း ပေါ်သွားထိုင်

အပြာစာအုပ်

ရင်တခုလုံးကို သွက်သွက်ခါသွားရတဲ့အထိ တော်လွန်းသူလေးရယ်

တင်ဌေးနွယ် အိမ်ပြန် ရောက် တော့ အိမ်ရှေ့  ဧည့်ခန်း ထဲတွင် ဧည့်သည် များ စည်စည် ကားကား ဖြစ်နေ သည်ကို သတိထား မိလိုက်သည်  ။  ဖိနပ် ချွတ်တွင် ဖိနပ် လေး

အပြာစာအုပ်

တော်တော်လဲ တတ်လွန်းတဲ့သူကြီးပါလားရှင်

လူ တိုင်းမှာ နှလုံးသား တစ်ခုစီ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမဆီမှာ ရှိတဲ့ နှလုံးသားကိုတော့ ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ နှလုံးသားမရှိရင် အသက်ဆက်မရှင်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိပေမဲ့ ကျမ ဆက်ပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ။ ဒီလို ဆောင်းလေမြူးတဲ့ ညချမ်းအခါမျိုးဆို သာတောင်

အပြာစာအုပ်

ကိုဘခက်နှင့် အပါယ်ကြောက်သော အမှန်လေးများ (အပိုင်း ၂)

ခဏနေတော့ အခန်းဝမှာ လာရပ်တာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့၊ ကိုယ်လုံးတီး၊ ချွေးတွေကလည်းရွှဲလို့။ ကျုပ်လည်း အနားခေါ်ပြီး သူ့ရဲ့ တီရှပ်လေးနဲ့ ချွေးတွေကို သုတ်ပေးပြီး ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားတော့ ကောင်မလေး ငြိမ်တုတ်နေရောပဲ။ “အန်နေတာလား သမီး ဘာလို့လဲ” ”ညှီစို့စို့နဲ့

အပြာစာအုပ်

ချစ်ကြမ်းချက်ကတော့ လန်ပါထွက်တယ်ရှင်ရယ်

မြိတ်မြို့ ကား ဂိတ်ကြီးဝင်းက ညနေစောင်းနေရောင်ပျောက်လုလုဖြစ်နေပေမဲ့ ဈေးသည်တွေရဲ့ဆူညံသံ ကားသမားတွေရဲ့ အပြိုင်အဆိုင်ခရီးသည်ခေါ်သံတို့က ပုံမှန်အတိုင်းပဲလည်ပတ်နေပါတော့တယ် အော်ဟစ်ဆူညံသံတွေကြားထဲ ဓါတ်ပုံနဲ့ပန်းချီဆရာ မလေး ရတီ တစ်ယောက်လည်း ရန်ကုန်သို့ပြန်ရန်အတွက် စီးနင်းရမည့် အန်တီဝင်း ကားဂိတ်နေရာလေးကိုရှာနေပါတော့တယ် စီးနင်းရမည့် ကားဂိတ်ကိုတွေ့တော့ ညီမလေးရေ

Scroll to Top