လွန်းလွန်း သည် ည က စာဖတ် တာများ သွားလို့ အိပ်တာနောက်ကျပြီး မနက် နာရီ နှိုးစက် မြည်တဲ့ အချိန် ရုတ်တရက် မထနိုင် ..။မ ထချင် . .။ ( […]

ကျနော့် ဇနီဖြစ်  သူ အစောနှင့် တွေဆုံရခြင်းမှာ အတော်ကလေး ထူးသည်တော့မဟုတ်ပါ။ကျနော်မြို့ဖက်သွားလေတိုင်း အစောတို့ရွာကလေးကို ခဏတဖြုတ်လောက်တော့ဝင်ပြီး အမောအပန်းဖြေရသည်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ အပန်းဖြေချင်စဖွယ်ဖြစ်ရခြင်းမှာလည်း အစောတို့ရွာဦးထိပ်တွင် ထန်းတောကြီးရှိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ထိုထန်းတောအုပ်ကလေးတွင် ကျနော်နှင့် အစော နှဖူးစာဆုံခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။ တစ်နေ့တွင် ဈေးဝယ်ပြီးအပြန်

“ ဟျောင့် ည မိုးမရွာ ရင် င့ါတဲကို အလည်လာခဲ့ကွာ.. ရွာက အရက်ပါခဲ့တယ်..ငါးပါယူခဲ့ဦး..” ကျနော်ကြိတ်ကြွေနေသော ဖူးပြည့်ရဲ့အကို မင်းမောင်ရဲ့စကားကြောင့် ကျနော့်စိတ်ထဲ ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ မင်းမောင်မှာက အမေ မရှိတော့ဘူး ရှိတဲ့အဖေကလည်း အရက်သမား၊ ကျနော့်ရဲ့

` ခွေး တွေ.. ရှင်တို့ … ခွေးတွေသိလား´ `အငုံ´ ငယ်သံပါအောင်ကြုံးအော်ပြစ်လိုက်သော အသံလေးက တိုက်ကြီးအတွင်း ဗုံးပေါက်ကွဲသလို မြည်ဟီးသွားလေ သည် ။ အငုံမေမေ၊ ပွင့်က ခပ်ဝေးဝေးရောက်နေသော ထမီကို ကယောင်ကတမ်းဆွဲယူပြီး ခြေမှစွပ်ဝတ်ခါ၊