အပြာစာအုပ်

ကိုတွတ်ကြီး သည် လက်မှ နာရီကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်သုတ်သုတ် လမ်းကို ဆက်လျောက် နေသည် ။ အချိန် က ညနေ ငါးနာရီ ကျော်ကျော်သာ ရှိသေး သော်လည်း မိုးသား များအုံဆိုင်း […]

တစ်ယောက် အကြောင်းကို ပြောပြ ချင်ပါတယ် ။ ပြောရ ရင် ကျနော့ လက်ဦး ဆရာမ ကျေးဇူးရှင် ဆိုလည်း မှားမယ် မထင်ဘူး ။ သူ့ ကြောင့်ဘဲ ကျနော့ မှာ ကျွမ်းကျင်

ဘဝ မှာ အမှတ် တရ အဖြစ်ဆုံး ငယ် သူငယ်ချင်း မလေး တစ်ယောက် ရှိတယ်  ထိုင်းမှာ ကျောင်း အတူတူ တက်ကြ တော့ ကျောင်း ပိတ်ရက် တွေဆို သူ နေတဲ့

ဦးမင်းအောင်  ဝူး က နဲ မောင်း ထွက်သွားတဲ့  နတ် မိမယ် လေးကို အရမ်း သဘောကျ သွားသည်  ဒီ ကောင်မလေး ရဲ့   ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်း က   မော်ဒယ်လ် ဆိုဒ်

နှုတ်ဆော့ မိမှ တော့ မထူး တော့ပေ ။ သူ က လည်း စိန်ခေါ်ပြီလေ ။ ဒီ တော့ ဘွာခတ် နေလို့ ညံ့ရာ ကျသွားမှာပေါ့ ။ ဤသို့ ပင် 

သျှင် သွေး သူ ငယ်ချင်း ဖြစ် သူ ထံ မှ ဖုန်း ဖြင့် ကူး ယူ ထားသော အပြာ ကားများ ကို နားကျပ် တပ်ကာ ဆေးလိပ် ဖွာ

တစ်ည လုံး သည်းသည်း မဲမဲ ရွာနေသော မိုးကား မိုးလင်းချိန် တွင် တော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း စဲသွား ချေပြီ ။ ကလင် အိမ် အပေါ်ထပ် မှာ ပြတင်း တံခါးကို ဖွင့်နေသော

“ ဖြန်း   ” လွှတ်စမ်း ရသ နင် ငါ့ကို ခု လွှတ် ထူပူ သွားတဲ့ ဘယ်ဘက် ပါးကြောင့် မမ နဲ့ လူချင်း ခွာပြီး ကျနော် အမြတ် တနိုးကြည့်

ခရီး သိပ် မသွား ဘူးသူ မို့ ရထား စီး ပြီး ရထား ဂိတ် ဆုံး တော့ မော်တော် တဆင့် ထပ် စီးပြီးမှ သူတို့ သွား နေသော မြို့