အပြာစာအုပ်

အဲ့ ဒီ မနက် က   အိပ်မက် ကောင်းများ နှင့် ထိတွေ့ ခြင်းကင်း ခဲ့သည် မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သော မည် ကာမတ္တ အိပ်စက် ခြင်း တစ်ခုမှ ပျင်းရိ ညီးငွေ့စွာ […]

ရွာလမ်း တစ်လျောက် လက်ချင်း ချိတ်ပြီး လျှောက် လာတဲ့ သူတို့ အတွဲကို တွေ့တဲ့ လူတိုင်းက အထူးအဆန်း သဖွယ် ငေးကြည့် နေတာကြောင့် ရဲလေး ရှက် သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာ သည်  ။ 

သူမ ဆေးလိပ် သောက်နေ တာကို ကြည့် ကောင်းကောင်းနဲ့ ထိုင်ကြည့်နေ မိသည်   ဆေးလိပ် တစ်ဝက်ခန့် ကုန်တော့ ဆက် မသောက် တော့ပဲ ထိုးချေ မီးသတ်လိုက်သည်။  ခုချိန် ထိ ဦးချမ်းသာအောင် ဆေးလိပ်

ကျွန်တော် အောင်ဇော်က ရှက်တတ်တဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက် ပါ ။ အရှက်ကြီး သလို အကြောက် ကြီးသူလည်း ဖြစ်ပါ တယ် ။ တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ် ဖြေပြီးမှ အရှက် ကြောက်ကြီးသူက နေ

ဖြိုးငယ်ငယ် က ဖဲဝိုင်းမှ ထကာ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ် လိုက်သည် ။ တော်ပြီ မစု ရေ ဒီနေ့ တော့ နားတော့ မယ် ။ လုပ်စရာ လေးရှိ သေးလို့ ။

ပြီးခဲ့ သည့် ရက်ပိုင်း က သင်းသင်း အမေက ရွာမှာ အလှူ လုပ်လို သည် ဆိုသဖြင့် အိမ်ကို ပြန်သွား ခဲ့သည်  ။ အလှူ ကို ဘုန်းကြီး ကျောင်းမှာ လုပ်မည်

အသား ညိုညို မျက်နှာ က သိပ် အလှကြီး မဟုတ် ပေမယ့် အသက် ဆယ့်ခြောက် နှစ်လို့ မထင်ရ လောက်အောင် သာမာန်ထက် ထွားကြိုင်းတဲ့ မိန်းမ ပျိုလေး အထူး သဖြင့် က

ဝေလကြီး သည် အိပုံ့တို့ သား အမိ ကို သူ့ အိမ်မှာ ခေါ်ထား လိုက်ပြီးတဲ့ နောက် ဟိုတုံး ကလို လမ်းဘေး ထမင်းဆိုင် တွေမှာ ကြုံ သလို စားနေ ရတဲ့

ကျမ မောင့်ကို အရမ်း ချစ်ပါတယ်  ။ ဒါပေမဲ့  မောင့်ဖေဖေကို ပိုပြီး သတိရ တမ်းတမိတယ်  ။  လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လ လောက်က မောင့် ဖေဖေ ကျမကို သားမယား ပြုကျင့်ပြီး ကတည်းက