အပြာစာအုပ်

ကျွန်မ နာမည် လဲ့လဲ့ပါ။ ကျွန်မအမေ က ဒေါ်အေးအေးအောင် တဲ့ ။  မိဘ နှစ်ပါး သဘောထား မတိုက်ဆိုင် လို့ ကွာရှင်းပြီး နောက်ပိုင်း ကျွန်မ တို့ ဆင်းဆင်း ရဲရဲ နေခဲ့ […]

ကျ နော် အိမ်ထောင် ကျ တော့ မိန်းမ ဖက် က အစ်မ   မရီး တော်စပ် သူ အပျိုကြီး နဲ့ အတူတူ အိမ်ကို ခေါ်နေ ရတယ်လေ ။ မရီး

ဆရာမ နာမည် က ကြည်ပြာ . . ကျတော့ တို့ ရွာကို လာပြီး မူလတန်း ကို လာရောက် စာသင် ပေးသော . . ရပ်ရွာ ခန့် .

နောက် ရက် မှာ ဗဟို တရားရုံး မှာ လက်မှတ် ထိုးပါတယ် ။  မနက်ပိုင်း မိန်းက လေး တစ်ယောက် အတွက် မင်္ဂလာ ဆောင် တဲ့ နေ့ဟာ ဘဝ တစ်သက်

အကိတ် ကြီး ကိတ်တာ မှ ကောက်ချိတ် နေတာပဲ သူမ တင်ကြီး ပိုင်ရှင် ။  သူမ နာမည် က စန္ဒီတဲ့ ။ အသက် က   (၃ဝ) ကျော် လောက်ပီ

“ နီလေး ”  “ မောင် ”  “ လွမ်း လိုက်တာ နီလေး ရာ မတွေ့ ရတာ ဘယ်လောက် ကြာပြီ လဲ ”  “ အပို တွေ

ကျွန်မ နာမည်က  မေဣနြေ္ဒအောင်  . .  ကျွန်မ က တစ်ဦးတည်း သော သမီး ဆို တော့အိမ်ကလဲ အရမ်း ချစ်ကြတာလေ  . . ငယ်ငယ် တည်း က ပတ်ဝန်းကျင်

“  အိုး  ”  ဆက် ခနဲ ရုန်း ပြီး ထွက်ပြေး မလို လုပ် တဲ့ ချိုချို ရဲ့  ခါးသိမ် ကလေး ကို လှမ်းဖက် ပြီး ရင်ခွင် ထဲ

သူငယ်ချင်း နာမည် က ကြွက်သိုး ၊  ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆော့ဖော်ဆော့ဖက် ။ ဒီကောင်က (၇) တန်းလောက်မှာ ကျောင်းထွက်သွားတယ်။ အပြင်လောကအကြောင်း နောကြေတယ်။ ဒီကောင့်ကြောင့် ပဲ ဂွင်းထုတတ်လာတာ။ နှာကိစ္စကတော့ စကားပြောတိုင်းပါတယ်။ သူ့အစ်မလင်မယား