အပြာစာအုပ်

မမဖြူ က အသက်  (၃၀)  နီးပါး ရှိနေပြီ ။ အပျိုကြီးဆိုတာတောင်မှ အတော်ပင်ဟိုင်းနေပြီဟု ပြောရမည် ။ မမဖြူ က အတော်လှသည် ။ အသားဖြူ ဖြူ နှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဗွီဒီယိုမင်းသမီးတွေလိုလှသည် […]

တော်တော်ကြာ အောင် နှုတ်ခမ်း စုတ်ပြီး ကျမက  “ မောင်လေး ဖယ်တော့ ကွာ မောနေပြီ” ပြောပြီး သူ့ကို အသာတွန်းဖယ်ပြီး ကုတင် ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတဆက်ထဲ အပေါ်အကျႌ၊ဘရာစီယာတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး “မောင်လေး

အငယ်လေး အိမ်မှာ ရှိလား ဟေ့ အန်တီတို့ အိမ်ခဏ လာခဲ့ပါဦးကွယ် ရှိတယ် အန်တီအေး လာပီ လာပီ ခြေရင်း အိမ်မှ အန်တီအေး ခေါ်သံကြောင့် ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို အသာ ချထားရင်း အသံပြန်

“ သဲ ရေ   သဲ   မောင်ပြန် လာပြီ… တံခါးဖွင့်ပါဦး…” “ဟင်… မောင်… ပြောတော့ နောက် ၂ ရက်လောက် ကြာဦးမှာဆို…”“ဟုတ်တယ်… သဲနဲ့ ဖုန်းပြောတုန်းက အဲ့လိုပဲ… နောက်တော့ အလုပ်က စောစော

ဆရာရယ်   ကျမ ဘယ်လောက် ဒက်စပရိတ် ဖြစ် နေသလဲ ဆိုရင်  ဆရာ သာ ကျမ ကို ဒီဥစ္စာ ကူညီ မယ် ဆိုလို့ ရှိ ရင် ဆရာ့ကို ကျမ ကိုယ်ကို

အောင်ထွန်းတို့ မိသားစု လေးယောက် အကို ဖြစ်သူ က တာဝန် နှင့် တစ်နယ် တစ်ကျေးမှာ ၊ အဖေ က တော့ ကုန်တင် ကားမောင်း ၊ အမေ က တော့

ကျနော် အစ်ကို တစ်ယောက် သင်္ဘော မှာ ပထမတန်း အရာရှိ ( Chief Officer )  ဖြစ် တော့ အသက် က  (၃၀)  ရောက် ပြီ ၊ လုပ်ရည်

ဒေါ်မြင့်မြင့်သွယ် က သံပန်း တံခါးကို လူပ် ကိုင်ရင်း အိမ်ထဲသို့ လှမ်းခေါ် လိုက်သည် ။  ‘ စုစုရေ … စုစု ’  ‘ ရှင် ၊  လာပါပြီ အန်တီသွယ်

ထောင် ဆို လျှင် ပျော်စရာ တစ်စက် မှ မရှိသည် ကို ဟန်နီ သိ၏ ။ ထို့နောက် တရားစောင့်သော နတ် မရှိသည် ကိုလည်း ထောင်ထဲ ရောက်ရောက် ချင်း သူမ