အပြာစာအုပ်

လွယ်ပီး ထွက် သွားတာ မြင်လိုက် တယ် ။  ကျနော် တို့ တာဝန်ကျနေတဲ့ ရွာက ရေကို ကိုယ့် အဆောင်နဲ့ကိုယ်ချိုးတာမဟုတ်ပါ။ ဒီတော့ ကျနော် အဆောင်နဲ့မလှမ်း မကမ်းမှာ အများသုံးရေတွင်းရှိတယ်။ ဝန်ထမ်းတွေအတွက်သီးသန့်ထားတာ လေ။ […]

ဆရာ အတက်သင် ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အချိုးကြ ဘောဒီ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော့် ထက် အသက် (၇) နှစ် လောက် ကြီး သော မမသန့်နှင့် ပတ်သတ်မိပုံကိုပြန်တွေးမိနေပါသည်…..,ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမသန့် တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက်

မိန်းမ က အရမ်းရှက်တတ် သည် ။  အ တို အကျပ်တွေ ဘယ်တော့မှ မဝတ်။ ဒါပေမယ့် လိင်စိတ် ပြင်းသည်။ နမ်းရင် ကိုယ့်လျှာကို နာတဲ့အထိ စုပ်နေ ကိုက်နေကျ။ တစ်ရက် အပြင်မထွက်ခင်

ငါ သိပ် အထီးကျန် တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့်နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့် နေတယ်။ “နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။

အချိန် မှာ ည  (၁၀)  နာရီ ခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်စ ပြုနေပေပြီ။ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သော ဗွီဒီယိုအောကားကို ပြန်သတိရပြီး လီးတောင်နေလေသည်။ ယခုတလော အောကား တော်တော်များများ ကြည့်ဖြစ်နေသော

ဘေး ခန်း က စော်ကြီး ကို က သူသတိထားမိနေတာ ကြာပြီ ထိုသို့ သတိထားမိရလောက်အောင်လည်း စော်ကြီးက အိုးတောင့်လေသည် ။ ဖင်ကြီးတွေများ မှုတ်ပြီးလိုးလိုက်လို့ကတော့အို ဘာပြော ကောင်းမနည်း … သို့သော် ထိုစော်ကြီးက

ဖြစ် ရပ်မှန် လေးပါ ။ ကာယကံရှင် ရဲ့နာမည်ကိုလွဲထားပါသည်။လွန်ခဲ့တဲ့ 2004/2005လောက်ကပေါ့ တစ်နေ့ ကျနော်အလုပ်က ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း အမေဖြစ်သူက သားရေ မနက်ဖြန်ပိတ်ရက်မဟုတ်လား အမေ ဥပုသ်ကျောင်းသွားမလို့ အဲ့တာ သင်္ဘောဆိပ်နားကညဈေး သွားပြီး အမေ့ကို ဆွမ်းချက်စရာလေး

ကျ မ လေ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ဘာလည်းလို့မေးရင် လည်းမဖြေတတ်ဘူး။ အဲဒါကြောင့် တမျိုးကြီး လို့ပြောတာပေါ့။ ဟိုလေ၊ ရင်ခုံတာ၊ စိတ်လှုပ်ရှား နေတာ၊ အဲဒါလည်းပါတယ်၊ စိုးရိမ်နေတာ၊ ကြောက်လန့်နေတာလည်းပါတယ်။ နှမြောနေတာ၊ နောက်၊