မဝင်းဝါလတ်က ဒရင်းဘက်ပေါ်တွင် ကားယားကြီးအိပ်ရင်း ဒူးနှင့်ပေါင်ကို ကွေးညွှတ်၍ ရင်ဘတ်ဖက်ဆီသို့ကပ်ကာ ရှစ်လက်မပတ်လည် မှန်ချပ်လေးနှင့် ထောင်ကြည့်လိုက်သည်။ မှန်ရိပ်ထဲတွင် ဖောင်းတင်းပြူးပြောင် ရှင်းသန့်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက အထင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။ အဆီတွေစုဝေးနေသော ဆီးခုံမို့မို့က ဝင်းဝါသော အရေပြားကြောင့် တင်းပြောင်ချောမွတ်နေသည်။ ပေါင်ရင်းစပ်ဆီမှ […]
သန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင် အဝတ်အစားများ ကင်းမဲ့သွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပြီး သူမ၏ ထမိန်လေးကတော့ သူမ၏ ခါးတွင် လုံးကာ ပုံနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏လက်ဖြင့် သန်းနု၏ ထမိန်လေးကို သူမ၏ ခြေထောက်ဖက်မှ ဆွဲလို့
“ဟုတ်ကဲ့ .. ဘရာမပါတာ ပိုအဆင်ပြေတယ်ဆိုရင် ထားခဲ့လိုက်မယ်လေ” “ကောင်းတယ်” ဦးကျော်ခေါင် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးလိုက်ပြီး နို့လုံးတွေကို ဆက်လက်ဆော့ကစားနေလိုက်သည်။ စုစုပေါင်း အချိန်ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာသွားပြီမှ တော်လောက်သင့်ပြီဟု တွက်ပြီး လက်ကို ရုတ်သည်။ ကိစ္စပြီးပြီဆိုတာကို နားလည်သည့်အလျောက်
ဦးနီတိုးရဲ့ စိတ်တွေ ခြောက်ခြား တုန်လှုပ်နေသည် ။ သူ ထမင်းစားနေတုန်း ခေါင်းရင်းခြံက သာ၀ ဆိုတဲ့ကောင်ရဲ့ အသံဝါကြီးနဲ့ အော်ပြောလိုက်တဲ့ အသံကို သူ ကြားကတည်းက ရင်တွေတုန် ကယောင်ခြောက်ခြားတွေ ဖြစ်နေသည်။ သာဝ အော်ပြောနေကတည်းက
“တော်ကြီးက တစ်ကောင်ကြွက်ကိုး…။ ကျုပ်အစ်မ ကလည်း တော်က ဘယ်လို သေမှန်းမသိဘူးဆိုပြီး ကြောက်နေတာ…” (အမေကို အစ်မလို့ ခေါ်ခြစ်ဖြစ်သည်) “အဲ့ဒီ သာမောင်ဆိုတဲ့ ကောင်… ငါ ကြည့်မရဘူး…။ နေဦး… ငါ ဝင်ပူးလို့ ရမလား
“စိုးဦး ငါလည်း ဝိုက်မယ်ကွာ။” တကယ်ဆိုရင် မကျွေးချင်ဘူးဗျာ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်။ ဒါပေမဲ့ မဖြစ်ဘူး။ မကျွေးရင်အရင်က ကျူးခဲ့တာတွေကိုပဲ ဒီဘဲကြီးက အော်တော့မှာသိတယ်။ ဒါနဲ့ ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်တယ်။ box ထဲက ကွန်နှစ်ခုကျန်တာထဲက တစ်ခုပေးလိုက်တယ်။ “ကျွန်တော် ကြည့်ထားပေးမယ်။
အမှောင်ထုအတွင်းတွင် မြကြာဖြူအဆောင်ကို မမှိတ်မသုန် စူးစိုက်ကြည့်နေသော မျက်ဝန်းတစုံ … ပို၍ တိတိကျကျ ပြောရပါလျှင် လမ်းသွယ်အတွင်းရှိ ခနော်နီ ခနော်နဲ့ မီးကင်းလေးပေါ်တွင် အအေးဒဏ်ကို အံတုကာ ကျုံ့ကျုံ့လေး ထိုင်နေသော ဆားပုလင်း စောရှင်ကေသော်၏ မျက်ဝန်းတစုံ၏
မိတူးမာက စကားပြောရင်းနှင့် ဦးမင်းမောင်၏ ပုဆိုးကို ခါးထိ မလိုက်ပြီး လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်နှင့် နယ်ပေးနေရာ ဦးမင်းမောင်၏ လီးကြီးသည်လည်း မာတောင်လာပါသည်။ ဦးမင်းမောင်က “နင်ငါ့ဟာကြီးကို နဲနဲ စုပ်ပေးပါလား” “အင်းစုပ်ပေးမယ်လေ” ပြောပြောဆိုဆို
ငစွာတေ… ဖြေးညှင်းစွာ ထရပ်လိုက်သည်..။ အိုပန်းအိ ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်…။ မျက်နာဖြူဖြူလေးမှာလည်း ရဲကနဲ ဖြစ်သွားရသည်…။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်… မာထောင်နေသော သူ့လီးကြီး ကြောင့်ပေါ့။ အိုပန်းအိ ရင်ထဲ နွေးကနဲဖြစ်ကာ…. မျက်လုံးကို တဲအပြင်သို့… ပို့လွတ်ထား